عادت کرده ام به همه چیز و خو گرفته ام با انواع دردها، دیگ

عادت کرده‌ام به همه چیز و خو گرفته‌ام با انواع دردها، دیگر هیچ‌چیز و هیچ‌کس غافلگیرم نمی‌کند.
کنار آمده‌ام با تغییرات و تنوع آدم‌ها، کنار آمده‌ام با مصائبی که هست و یاد گرفته‌ام چطور ببینم و لذت ببرم و دوست داشته‌باشم و عبور کنم. و پذیرفته‌ام دلیلی ندارد همیشه بمانم و همیشه بمانند و همیشه اوضاع و شرایط و احوال بر یک قرار باشد!
شده‌ام مصداق بارز همین مصراع از سعدی:
«ببین و بگذر و خاطر به هیچ‌کس مسپار»
می‌بینم و می‌گذرم و دل نمی‌بندم، به هیچ‌کس، به هیچ‌چیز، به هیچ‌جا...