گاهی گوشه ی دل از دست آدمک هایی ترک بر می دارد که دوستش

گاهی گوشه ی دل از دست آدمک هایی ترک بر می دارد که دوستــشان داریم.
خُلقمان تنگ می شود.
و هزار چرا و اما و اگر میان ذهنمان می چرخد.
تا بفهمیم کجای رابطه هایمان اشتباه رفتیم که آخرش حرف هم را نمی فهمیم.
برای دیدن چــَشمها و حرف زدن از روزگار هم، وقتی نداریم.
آنقدر یک طرف لنگ لنگان، رابطه را ادامه می دهد.
گـُل می دهد و خـار می گیرد
محبت می کند و سردی می بیند
تا آخرش پای رفتن و ماندنش قطع می شود.
چه می شود که آدمها با اینکه می دانند زندگی مثل ابر در گذر است.
روزهای تلخ بسیاری گریبان همه ی مارا گرفته
باز هم بودنشان را که برای زنده ماندن حیاتیست، دریغ می کنند.
نمی توان چــَشم بست و گذشت.
گاهی آدم هایمان را برای دوست داشتن، اشتباه انتخاب کرده ایم
و گاهی اشتباهی، آدمهایمان را دوست داریم
کاش برای زخم های این دل مَرهم شویم،
پیش از آن که دیر شود،
و زندگیمان طعمِ خوشِ دوست داشتن و دوست داشته شدن را نچشد.