امانـ از آیه های ِ درد

امانـ از آیه‌های ِ درد
از آرزوهای ِ بلند
از دست‌های ِ ڪوتاه

ڪاش می‌شد
حافظه‌امـ را خوابـ ڪنمـ و از تاریڪی ِ شب آرامـ عبور ڪنمـ

ای نور ِ سپید
ڪاش می‌شد برای رهایی از این تاریڪی
ٰآیه‌ی ِ جدیدتری از لبخند ِ تو نازل شود ༉


#برای‌توڪه‌این‌حوالی‌پرسه‌میزنیᥫ᭡
وَ
هیچگاه نخواهی دانست دچار یعنی چه
وقتی شیده‌یی نیست روشنی بخشد جهان‌ت را..