ای دلبرمْ آهسته ران ، با جانْ فدایَت آمدم

ای دلبرمْ آهسته ران ، با جانْ فدایَت آمدم
از یادِ دلْ غافل مَدان ، تا جان به پایَت آمدم

چَشمتْ گشاْ بر راهِ ما ، مشکل گُشا ، مشکل گُشا
دَم میزندْ از جامِ ما ، مستانه راهَت آمدم

گفتم که راهَت میرَوَم ، سر را به پایَت میدهم
مستیِ ما شور و وفا ، با نی به نایَت آمدم

پس میزَنَد ما را کَرانْ ، گَه در عیان گَه در نهان
سودایِ ما هم بی فَغان ، با دل به گاهَت آمدم

مجنونِ بر دلبرْ مَنَم ، در یادِ آن سَروَر مَنَم
رُخ در نماْ ای دلبَرا ، بر رویِ ماهَت آمدم