Mar 20, 2021
از تهران که سمت کاشان بری یه تپه های خوشگل و رنگی رنگی میبینی. اون موقعها که میرفتم دیدن مادر شوهرم خدابیامرز، هر وقت این تپه ها رو میدیدم به خانواده یا با خودم میگفتم ان شالله یه روز این تپه ها رو میکشم. نه که اصلا نقاشی بلد بودم! بجز درسهای مدرسه و دانشگاه و اجرای موسیقی و ورزش واقعا هنری بلد نبودم. بعد از دانشگاه هم خیلی سریع ازدواج کردم و بچه دار شدم و چند سال بعد برگشتم سر کار و... البته حتی تو سالهایی که روزی دوشیفت کار میکردم همیشه سعی میکردم واسه رشد خودم وقت بزارم. اما نرسیده بودم به نقاشی. تا اینکه چندماه پیش یه ست نقاشی هدیه گرفتم و یه جلسه آموزشی.
شاید باید مودبانه از هدیه دهنده تشکر میکردم و یواشکی اون وسایل نقاشی رو میدادم میرفت. بهرحال هم مشغله ام زیاده و هم سنم. ولی فکر کردم بزار هم یه مهارت یاد بگیرم هم یه استراحت مفید داشته باشم. اما فکر نکنم تو کلاس معلمم هیچ شاگردی سن من باشه.
آخه من از سالها پیش خیلی "دیگه از ما گذشته" رو از مردم ایران شنیدم. چه مرد چه زن. از چهل سال به بالا. برام خیلی سوال شده. مگه ما تو اسلام داریم بازنشستگی از یادگیری؟ یعنی یه سنی هست که دیگه نمیشه ازون ببعد رشد کرد؟ پس بعدش چرا زنده ایم؟
البته رشد فقط این مهارتها نیست. اگه منِ مادربزرگ یاد نگیرم چهارتا تپه یا پرنده بکشم به هیچ جای دنیا بر نمیخوره. حتی اگه یه روزی نقاش بشم خب دنیا کلی هنرمند داره که از من بهتر بکشن. کار اونها هم نهایت فقط یه کپیه از یه خلقت خدا. ولی یه قلم زدنی هست که هیچ کی نمیتونه جای من انجام بده: طراحی روح خودم! که بشم همون نقاشی که خدا دوست داره...
تو سالی که گذشت الحمدلله تونستم چندتا اخلاق و رفتارم رو یکم قشنگ کنم. ولی نقاشی روح من هنوز ناقصه. الحمدلله هنوز زنده ام. پس قلم دست منه. پس هنوز ازم نگذشته!
خدا عمر با عزت بده بهتون. ولی بالاخره ان شاءالله امسال نه، ۱۲۰ سال دیگه یه روزی وقت پروازه. دعا میکنم تو هر سنی هستین از خدا کمک بگیرین و به رشدتون ادامه بدین. خیلی حیفه این پرنده وقت پرواز ناقص مونده باشه...
"... و کیست بهتر از خدا در نگارگری؟ و ما تنها او را عبادت میکنیم" 2:138 قرآن کریم
پ.ن
هنوز دارم رو این پرنده کار میکنم. درسته که "سنی از ما گذشته". ولی خب هنوز که نمردم!
ان شاالله هر روزتون بهتر از دیروز. و نورزتون پیروز!💐🙌🏾🎆🎉🇮🇷
#روز_نو_رشد_نو
#نوروز۱۴۰۰مبارک
شاید باید مودبانه از هدیه دهنده تشکر میکردم و یواشکی اون وسایل نقاشی رو میدادم میرفت. بهرحال هم مشغله ام زیاده و هم سنم. ولی فکر کردم بزار هم یه مهارت یاد بگیرم هم یه استراحت مفید داشته باشم. اما فکر نکنم تو کلاس معلمم هیچ شاگردی سن من باشه.
آخه من از سالها پیش خیلی "دیگه از ما گذشته" رو از مردم ایران شنیدم. چه مرد چه زن. از چهل سال به بالا. برام خیلی سوال شده. مگه ما تو اسلام داریم بازنشستگی از یادگیری؟ یعنی یه سنی هست که دیگه نمیشه ازون ببعد رشد کرد؟ پس بعدش چرا زنده ایم؟
البته رشد فقط این مهارتها نیست. اگه منِ مادربزرگ یاد نگیرم چهارتا تپه یا پرنده بکشم به هیچ جای دنیا بر نمیخوره. حتی اگه یه روزی نقاش بشم خب دنیا کلی هنرمند داره که از من بهتر بکشن. کار اونها هم نهایت فقط یه کپیه از یه خلقت خدا. ولی یه قلم زدنی هست که هیچ کی نمیتونه جای من انجام بده: طراحی روح خودم! که بشم همون نقاشی که خدا دوست داره...
تو سالی که گذشت الحمدلله تونستم چندتا اخلاق و رفتارم رو یکم قشنگ کنم. ولی نقاشی روح من هنوز ناقصه. الحمدلله هنوز زنده ام. پس قلم دست منه. پس هنوز ازم نگذشته!
خدا عمر با عزت بده بهتون. ولی بالاخره ان شاءالله امسال نه، ۱۲۰ سال دیگه یه روزی وقت پروازه. دعا میکنم تو هر سنی هستین از خدا کمک بگیرین و به رشدتون ادامه بدین. خیلی حیفه این پرنده وقت پرواز ناقص مونده باشه...
"... و کیست بهتر از خدا در نگارگری؟ و ما تنها او را عبادت میکنیم" 2:138 قرآن کریم
پ.ن
هنوز دارم رو این پرنده کار میکنم. درسته که "سنی از ما گذشته". ولی خب هنوز که نمردم!
ان شاالله هر روزتون بهتر از دیروز. و نورزتون پیروز!💐🙌🏾🎆🎉🇮🇷
#روز_نو_رشد_نو
#نوروز۱۴۰۰مبارک
۳۱.۵k
۲۸ آبان ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.