مردم بالادست چه صفایی دارند،

مردم بالادست چه صفایی دارند،
چشمه هاشان جوشان،
من ندیدم دِهِشان،
بی گمان پای چَپرهاشان جا پای خداست،
ماهتاب آن جا
می کند روشن پهنای کلام،
بی گمان در دِه بالادست
چینه ها کوتاه است،
مردمش می دانند
که شقایق چه گُلی ست،
بی گمان آنجا آبی آبی ست،
غنچه ای می شکفد،
اهل دِه باخبرند
چه دِهی باید باشد
کوچه باغش پُر موسیقی باد...

#سهراب_سپهری