متنشو خودم نوشتم...نظر؟!

متنشو خودم نوشتم...نظر؟!
هروقت با خودم فکر میکنم می بینم که کاش ادمها دوبار فرصت زندگی
داشتن...دوبار فرصت زندگی اما با توانایی یاد اوری زندگی قبلیشون....اون وقت میفهمیدن کدوم یکی از ادم ها تو زندگیشون اضافس...کدوم واقعا دوسته کدوم واقعا دشمن....هر کس چ احساسی به تو داره....یا نه!چرا راه دور بریم؟!
دلم میخواد زندگی ی چندتا آپشن اضافه داشت...یکیش این که:این آدم از هر آنچه که شما فکر میکنید برای شما خطرناک تر است...لطفا در انتخاب خود دقت فرمایید....
یا مثلا:منظور فلانی ازین کار و حرف فلان چیز بوده است...
یا حتی:حضور این آدم در زندگی شما الزامی نمی باشد....مشترک گرامی لطفا بیخیال این آدم شوید...
اون موقع بود که مغزامون هم میتونستن نفـــــــــــــــــــــــــس بکشن...آخــــــــــــی!!!تنفس بی حضور انسانهای بیخود در زندگی!
امروز یکی از دوستام بمن گفت:بنظرم گریه برا مرده ها فایده نداره...ما باید بحال زنده ها گریه کنیم..."
و من فکر کردم این حرف را باید با آب طلا نوشت....
بنظرم اهل قبور را میتوان با سری صلوات و دعا و آیه و ذکر خوشحال کرد ولی انگار این آدمی هیچ وقت در زمان زندگی خود راضی ب هیچ چیز نمیشود...حتی اگر بازهم خیــــــــــــــلی منصفانه فکر کنیم اگر این زندگی دنده معکوس داشت...
ما پایمان را از روی پدال سرعت بر نمیداشتیم..
زندگی جان..آهسته تر لطفا!بگذار بلکه خود را پیدا کنیم!مرسی اه!