عاشقانه

مردم، در تو چه دیده اند؟
و من در تو، چه دیده بودم،
که چشم هایم عاشقت شد؟!
راستی نگفته بودم زیبا نیستی؟!
من فقط، صدایت را شنیدم!
جانم به اشتیاق کشیده شد!
گویی، تو سوره ای خوانده باشی!
و من محو صوت آن شوم!
و بعد دنبال قاری مورد علاقه ام بگردم،
تا برایم، آیه آیه خدا را تلاوت کند
و بعد عاشق مردی شوم که
در نگاهش عشق موج می زند!
و دستانش، شبیه هیچ کس نیست
وقتی برای من دعا می کند!
و شاید همین بود، که
زمزمه های شبانه ات را
باد، به گوشم رساند و می دانستم
خدا چه قدر تو را دوست دارد،
که هیچ شبی رهایت نمی کند!
کسی داشت مرا صدا می زد
به خدا چه گفتی؛
که من اینگونه عاشقت شدم،
و نامت به قلبم زده شد؟!
چه قدر، باید دوستت داشته باشم؟!
شکرانه های من، تمامی ندارد ...