بدرقه

بدرقه
*********
دوست یعنی همراه ، و همراهی در دوستی اولا در قلب و احساس است یعنی کسی که با اوحساس همنظری و هم حسی داریم . گاهی دوستی و همراهی قلبی با همراهی جسم همراه است و گاهی بین دو دوست فرسنگها فاصله است لذا اصل و ریشه در دوستی تفاهم قلبی است نه همراهی جسمی . اما ما دستگاه قلب نگار نداریم تا بتوانیم احساسات دیگران را از آن تماشا کنیم و ببینیم در درون نسبت به ما یا دیگران چه احساس دارند . آیا ما را دوست دارند یا نه ؟ و البته خودمان نیز همین مشکل را داریم یعنی نمیتوانیم درون قلبمان را به دیگران نشان دهیم زیرا این کار نیاز به جراحی باز قلب دارد والبته بی حاصل است !! اما راه چاره چیست ؟ تنها راهکار این است که احساسات و داشته های قلبی را بر زبان و اعضایمان جاری کنیم یعنی با زبان از آنچه در قلب داریم سخن بگوییم و با رفتارهای مثبت حس مثبت خودمان را به طرف مقابل اعلام کنیم . لذا برای حفظ روابط و استمرار الفت و دوستی نیاز به رفتارهایی خاص هستیم . یکی از این رفتارها بدرقه و مشایعت است . در کلامی زیبا از امیر مؤمنان اینگونه امده است «از کمالِ همراهی این است که شخص به هنگام جدا شدن از همراه خود، چند قدمی او را بدرقه کند. پیامبر ما به ما چنین دستوری داده است». در این تعبیر حضرت مشایعت و بدرقه را از کمال همراهی و رفاقت دانسته اند که معلوم میشود این کار از مستحبات و از مکارم اخلاق است . لذا برای حفظ و تقویت روابط دوستانه لازم است در هنگام جدایی از دوستان چند قدمی مشایعت صورت گیرد تا دلها آرام آرام از هم جدا شوند .
ـــــــ
الکافی: ج2/ ص670