ما اگر بچه کتک زن بودیم خانم چرخنده...
ما اگر بچه‌کتک‌زن بودیم خانم چرخنده...
---------------------------------------------------
خدمت خواهر عزیز و ارزشی حاجیه خانم الهام چرخنده
سلام علیک (به کسر کاف) و رحمت الله و برکاته
ضمن آرزوی سلامتی و عنایت الهی برای آن خواهر گرامی لازم دیدم نکاتی را درباره وقایع اخیری که پیرامون شما به وجود آمده به استحضار برسانم بلکه افاقه کند:
1- حرکت آن خواهر محترمه در یک برنامه تلویزیونی نوروزی در سلام و عرض ادب خدمت رهبر معظم انقلاب خیلی هم خوب بود. عده‌ای از مردم ایران که خدمت معظم له ارادت و سلام و ادب دارند قطعا از این حرکت یک‌ضرب – که ان‌شالله بدون "یاابوالفضل" و دوپینگ مربوطه انجام شده- بسیار خوش‌حال شده و کمال امتنان را دارند. هشتاد نود درصد باقیمانده‌ی مردم ایران هم همینکه از "رسانه ملی" به آنها و رهبرانشان ناسزا داده نشود راضی هستند.
2- با توجه به سابقه هنری درخشان انتظار نوآوری بیشتری از شما، دست کم در زمینه فیلم می‌رود. جسارتا فیلم سرکار علیه مبنی بر کتک خوردن و ناسزا شنیدن و تحت فشار بودن بخاطر آن عرض ارادت، تکراری و دستمالی شده است و عینا پیش از این توسط گروهی از همکاران، از خانم پروانه معصومی گرفته تا آقای محمدرضا شریفی‌نیا به انحاء مختلف اجرا شده است. طرح کلی یا همان سیناپس فیلمنامه هم این است که شخص در محفلی ظاهر می‌شود که مردم از او انتظار دارند ظاهر نشود و حرفهایی را می‌زند که مردم دوست ندارند بزند و –زبانم لال روم به دیفال- کارهایی را می‌کند که مردم انتظار ندارند بکند. طبعا مردم هم پس از آن از شخص مربوطه روگردان می‌شوند و بازار محصولات هنری‌اش کساد می‌شود (البته با این فرض که هنوز هنری برایش مانده باشد و پیش از این کساد نشده‌باشد). آنوقت ناکامی‌ها و شکست‌ها را صرفا به مواضع سیاسی خود و دیگران مرتبط می‌کنند. به ویژه سناریوی شما عینا پیش از این توسط جناب علیرضا افتخاری اجرا شد: حضور در محفل و خودشیرینی، روگردانی مردم، آه و ناله و ننه من غریبم و حتی "آی بچه‌مو کتک زدن"!
3- ما اگر بچه‌بزن بودیم خانم چرخنده‌ی عزیز، با دو سه میلیون جمعیت در خیابان، دو سه میلیون جمعیت خشمگین تحقیر شده و "خس و خاشاک" نامیده شده، تهران را به آتش می‌کشیدیم. ما اگر بچه‌بزن بودیم زیر باران باتوم و گلوله و گاز اشک آور و بسیجی (این آخری نام یک سلاح خودکار ته‌پر جدیدالاختراع است و ربطی به همت و باکری ندارد) راهپیمایی‌های مسالمت‌آمیز برگزار نمی‌کردیم. ما اگر کمر چرخنده ضرب‌بزن بودیم، وقتی که صدها هزارنفر بودیم کمر هزاران نفر از مخالفان را همراه دک و دنده و دهان‌شان خرد می‌کردیم. ما اگر اهل آن بودیم که برای یک سلام دادن (حالا هرچقدر بیمزه و چندش‌آور) آدم کتک بزنیم، برای آن همه تحقیر و توهینی که تا همین امروز از همان رسانه‌ی میلی شب و روز از دهان کثیف‌ترین آدمها نثارمان می‌شود صد تا قتل و ده‌ها بمب‌گذاری انجام داده بودیم. اشتباه گرفته‌اید!
4- زندگی خصوصی و پوشش و طرز فکرتان کاملا به خودتان مربوط است. اما به عنوان یک زن بسیجی و قاری قرآن که ضمنا اصرار دارد به رهبر و مولایش علی سلام و عرض ارادت کند (آن هم نه خالصانه و در خفا بلکه در یک برنامه عمومی از رسانه‌ای که با پول مردم اداره می‌شود و در یک مناسبت ملی) بد نیست لوازم و ملزومات این ارادت را هم حفظ بفرمایید که برخی بیماردلان فکر نکنند صرفا مشغول چاپلوسی هستید و اگر به جای مولا علی، مولا رضا (پهلوی‌شون طبعا!) قدرت مطلقه را در ایران در دست داشت شما دقیقا همین ابراز ارادت و بندگی را نثار می‌کردید. اتفاقا نظرات ایشان درباره زن و انتظاراتشان از زنان کاملا واضح و شفاف است. مثلا انتخاب چادر به عنوان حجاب برتر و ملی (بله ملی! البته به روایت سایر چاکران و مخلصان همقطار)، پرهیز از آرایش چهره جز برای همسر، پرهیز هر چه بیشتر از اختلاط با نامحرم، خانه‌داری و رسیدگی به فرزندان و اخیرا هم فرزندآوری هر چه بیشتر. ضمنا طبقا فتوای ایشان خوانندگی زن برای نامحرم اکیدا حرام است، چه در نوروز چه در یلدا!
5- در ویدئویی با چشم گریان می‌گویید "ما را به جرم عاشقی کتک زدند". در تصویر دیگری با چهره‌‌ای کتک خورده ظاهر می‌شوید. اگر بازیگر نسبتا مشهوری که بسیجی و از جان‌نثاران آقاست را در خیابان کتک می‌زنند (و حتی به فرزندش هم رحم نمی‌کنند) و ضاربان جنایتکار شناسایی و دستگیر هم نمی‌شوند، واقعا این مملکت ناامن است. با این حال شما حتی نسخه وطنی آکادمی گوگوش را هم چنان راحت و امن در همان مملکت برپا می‌کنید که آدم مطمئن می‌شود ایران "از برخی جهات" و "برای بعضی‌ها" جزو کشورهای اسکاندیناویست! در همین زمینه می‌خواستم بگویم حالا که امکانات جور است یک گریمور یا فتوشاپ‌کار بهتری استخدام کنید. شما یک نگاه به چشم چپ مبارک بکنید. آخر این هم
---------------------------------------------------
خدمت خواهر عزیز و ارزشی حاجیه خانم الهام چرخنده
سلام علیک (به کسر کاف) و رحمت الله و برکاته
ضمن آرزوی سلامتی و عنایت الهی برای آن خواهر گرامی لازم دیدم نکاتی را درباره وقایع اخیری که پیرامون شما به وجود آمده به استحضار برسانم بلکه افاقه کند:
1- حرکت آن خواهر محترمه در یک برنامه تلویزیونی نوروزی در سلام و عرض ادب خدمت رهبر معظم انقلاب خیلی هم خوب بود. عده‌ای از مردم ایران که خدمت معظم له ارادت و سلام و ادب دارند قطعا از این حرکت یک‌ضرب – که ان‌شالله بدون "یاابوالفضل" و دوپینگ مربوطه انجام شده- بسیار خوش‌حال شده و کمال امتنان را دارند. هشتاد نود درصد باقیمانده‌ی مردم ایران هم همینکه از "رسانه ملی" به آنها و رهبرانشان ناسزا داده نشود راضی هستند.
2- با توجه به سابقه هنری درخشان انتظار نوآوری بیشتری از شما، دست کم در زمینه فیلم می‌رود. جسارتا فیلم سرکار علیه مبنی بر کتک خوردن و ناسزا شنیدن و تحت فشار بودن بخاطر آن عرض ارادت، تکراری و دستمالی شده است و عینا پیش از این توسط گروهی از همکاران، از خانم پروانه معصومی گرفته تا آقای محمدرضا شریفی‌نیا به انحاء مختلف اجرا شده است. طرح کلی یا همان سیناپس فیلمنامه هم این است که شخص در محفلی ظاهر می‌شود که مردم از او انتظار دارند ظاهر نشود و حرفهایی را می‌زند که مردم دوست ندارند بزند و –زبانم لال روم به دیفال- کارهایی را می‌کند که مردم انتظار ندارند بکند. طبعا مردم هم پس از آن از شخص مربوطه روگردان می‌شوند و بازار محصولات هنری‌اش کساد می‌شود (البته با این فرض که هنوز هنری برایش مانده باشد و پیش از این کساد نشده‌باشد). آنوقت ناکامی‌ها و شکست‌ها را صرفا به مواضع سیاسی خود و دیگران مرتبط می‌کنند. به ویژه سناریوی شما عینا پیش از این توسط جناب علیرضا افتخاری اجرا شد: حضور در محفل و خودشیرینی، روگردانی مردم، آه و ناله و ننه من غریبم و حتی "آی بچه‌مو کتک زدن"!
3- ما اگر بچه‌بزن بودیم خانم چرخنده‌ی عزیز، با دو سه میلیون جمعیت در خیابان، دو سه میلیون جمعیت خشمگین تحقیر شده و "خس و خاشاک" نامیده شده، تهران را به آتش می‌کشیدیم. ما اگر بچه‌بزن بودیم زیر باران باتوم و گلوله و گاز اشک آور و بسیجی (این آخری نام یک سلاح خودکار ته‌پر جدیدالاختراع است و ربطی به همت و باکری ندارد) راهپیمایی‌های مسالمت‌آمیز برگزار نمی‌کردیم. ما اگر کمر چرخنده ضرب‌بزن بودیم، وقتی که صدها هزارنفر بودیم کمر هزاران نفر از مخالفان را همراه دک و دنده و دهان‌شان خرد می‌کردیم. ما اگر اهل آن بودیم که برای یک سلام دادن (حالا هرچقدر بیمزه و چندش‌آور) آدم کتک بزنیم، برای آن همه تحقیر و توهینی که تا همین امروز از همان رسانه‌ی میلی شب و روز از دهان کثیف‌ترین آدمها نثارمان می‌شود صد تا قتل و ده‌ها بمب‌گذاری انجام داده بودیم. اشتباه گرفته‌اید!
4- زندگی خصوصی و پوشش و طرز فکرتان کاملا به خودتان مربوط است. اما به عنوان یک زن بسیجی و قاری قرآن که ضمنا اصرار دارد به رهبر و مولایش علی سلام و عرض ارادت کند (آن هم نه خالصانه و در خفا بلکه در یک برنامه عمومی از رسانه‌ای که با پول مردم اداره می‌شود و در یک مناسبت ملی) بد نیست لوازم و ملزومات این ارادت را هم حفظ بفرمایید که برخی بیماردلان فکر نکنند صرفا مشغول چاپلوسی هستید و اگر به جای مولا علی، مولا رضا (پهلوی‌شون طبعا!) قدرت مطلقه را در ایران در دست داشت شما دقیقا همین ابراز ارادت و بندگی را نثار می‌کردید. اتفاقا نظرات ایشان درباره زن و انتظاراتشان از زنان کاملا واضح و شفاف است. مثلا انتخاب چادر به عنوان حجاب برتر و ملی (بله ملی! البته به روایت سایر چاکران و مخلصان همقطار)، پرهیز از آرایش چهره جز برای همسر، پرهیز هر چه بیشتر از اختلاط با نامحرم، خانه‌داری و رسیدگی به فرزندان و اخیرا هم فرزندآوری هر چه بیشتر. ضمنا طبقا فتوای ایشان خوانندگی زن برای نامحرم اکیدا حرام است، چه در نوروز چه در یلدا!
5- در ویدئویی با چشم گریان می‌گویید "ما را به جرم عاشقی کتک زدند". در تصویر دیگری با چهره‌‌ای کتک خورده ظاهر می‌شوید. اگر بازیگر نسبتا مشهوری که بسیجی و از جان‌نثاران آقاست را در خیابان کتک می‌زنند (و حتی به فرزندش هم رحم نمی‌کنند) و ضاربان جنایتکار شناسایی و دستگیر هم نمی‌شوند، واقعا این مملکت ناامن است. با این حال شما حتی نسخه وطنی آکادمی گوگوش را هم چنان راحت و امن در همان مملکت برپا می‌کنید که آدم مطمئن می‌شود ایران "از برخی جهات" و "برای بعضی‌ها" جزو کشورهای اسکاندیناویست! در همین زمینه می‌خواستم بگویم حالا که امکانات جور است یک گریمور یا فتوشاپ‌کار بهتری استخدام کنید. شما یک نگاه به چشم چپ مبارک بکنید. آخر این هم
۱.۵k
۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.