بسم الله الرحمن الرحیم

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشایشگر مهربان

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِی غَفْلَهٍ مُعْرِضُونَ ﴿۱﴾
روز حسابِ مردم نزدیک است اما آنان غافل و روی گردانند.

مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ یَلْعَبُونَ ﴿۲﴾
هیچ پند تازه‏ اى از پروردگارشان نیامد مگر اینکه بازى‏ کنان آن را شنیدند.

سوره انبیاء، آیه ۱-۲

«یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ *وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ * وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُۆْویهِ * وَمَن فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنجِیهِ »؛(معارج: ۱۱-۱۴)

خویشان را به خویشان خود بنمایند و نشان دهند (لکن از شدت هول به یکدیگر توجه نکنند)، گنهکار آرزو کند اى کاش مى‏توانست از عذاب آن روز پسران خود را فدا دهد. و نیز همسر و برادرش را . و نیز خویش و قومش را که (در دنیا) او را پناه مى‏دادند. و نیز همه کسانى را که در روى زمین‏اند، تا این کار او را (از عذاب آن روز) نجات دهد.اما نمى‌تواند. عذاب الهى است ؛

«کَلَّا إِنَّهَا لَظَى* نَزَّاعَهً لِّلشَّوَى* تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى *وَجَمَعَ فَأَوْعَى؛

چنین نیست (که مجرم نجات یابد، بلکه) آن (جهنم) شعله آتش است که زبانه مى‏کشد.

در حالى که برکننده پوست سر و اعضاء (بدن) است.

(به گفتار لفظى و جذب قهرى) فرا مى‏خواند، هر کس را که (به حق) پشت کرده و (از خدا و دعوتش) روى گرداند.

و (اموالى) جمع کرد و در ظرف‏هایش (از صندوق و بانک و انبار) انباشته نمود.»( معارج: ۱۵-۱۸)

منبع: حدیث نگاری