یک سری از دوست داشتن ها هم هست

یک سری از دوست داشتن ها هم هست
که از هر دوست داشتنی
سخت تر است
دوست داشتنی که نمیدانی آخر و عاقبتش چه میشود
نه آنقد دور است که نتوانی به دست بیاوریش
نه آنقدر نزدیک که بتوانی تصاحبش کنی
تو هستی و برزخت
و افکار نیمه تمامی که هر لحظه هجوم می آورند به سمتت
شبیه استخوان لای زخم
که نه می توانی با آن زندگی کنی
نه تحمل کافی داری برای بیرون کشیدنش
فقط مجبوری
با هزار و یک راه حل پیشنهادی و احتمالی از این و آن روی دردت سرپوش بگذاری
لبخند بزنی
و صبر کنی...
غافل از این که این درد
این خودخوری ها
این راه های رفته ی بی معجزه
کم کم
از پا می اندازدت
و اندازه ی چند قرن پیرت می کند
نه انقدر جُربزه داری که زل بزنی توی چشم های نافذش
و یکریز برایش
از عذابت
از رویاهایت
از عشقت
حرف بزنی
نه آنقدر دل داری که همه چیز را رها کنی و بروی..
خودت میفهمی و میدانی
که آخرش
همه چیز شبیه سراب است
که این دوست داشتن کشنده است
که..
اما نمی توانی
به حرف ها و حدیث های این و آن گوش بدهی
کَر و کور میشوی
و آرام و قرار نمیگیری...
دوست داشتن های نزدیکِ از دور
سخت ترین دوست داشتن ها هستند
برایش هرکاری می کنی
اما نه جلوی چشمش
شاید هیچ وقت نفهمد
نبیند
نداند
اما خودت که می دانی و میفهمی و درد می کشی!!!