عاشقانه

من غریبانه ترین معنیِ یک ساده‌ دلم...
آنکه دل دادو دلش خانه‌ی ماتم شده‌ است
سکّه‌ی زندگی ام هر دو طرف شکل هم و.‌‌..
طرح حکّاکی یک چهره‌ی پُر غم شده است
من وفادارترین عاشق خونین جگرم...‌
که وفاداری او قصّه یِ عالم شده است
حرف ناگفته‌ ی محزون گلویِ قلمم...
راویِ هر غزلم بغض دمادم شده است
چشمهایم به خدا خیس‌تر از بارانست
آبرودارِ غمم بارشِ نم نم شده است
زخمی‌ام، شبزده‌‌ام، مثل همان مِی‌زده که.‌‌..
زیر آوارِ بلا قامت او خم شده است
کاش از شانه‌ی من بارِ غمت کم میشد.‌‌.‌.
وَ ببینم به سرم دست تو مرهم شده است