ادما گرچه سرخید و سفیدید و سیاه

ادما گرچه سرخید و سفیدید و سیاه
گر چه زرد ،یا به رنگ گندم
چون اهالی نجیب ده ما.
اندر این وادی دور
آخرین روز ز پاییز رسید
با غروب خورشید میرود فصل خزان
کاش میشد که نبینم هرگز
من غباری از غم بر روی دامنتان
خنده هاتان به بلندای شبی چون یلدا
خانه تان روشن وگرم عمرتان پر برکت
سفره تان پر مهمان
از پس فصل بلند سرما
سالها زنده بمانید و ببینید بهار
بشنود گوش شما بارها زمزمه صوت هزار
یا ببینید همه،دست افشانی ان شاپرک و عشوه گل،موسم عاشقی چلچله ها وبلبل
زلف آشفته و ان شاخه لرزنده بید
سبز گردیدن ان دشت پر از برف سفید
نم نم یک باران بر تن خوشه ای از یاس کبود
عطر شبهای بهار ،نغمه سر خوش رود
صد جوانه همه سبز بر سر شاخ چنار
رقص پروانه ،چمنزار بهار
مهربان گشتن نور
پنجره ها همه باز،سینه ها پر ز سرور
کوچه و برزن تان پر ز مجمر و عود
خانه ها تان همه اواز دل انگیز و سرود
❤ ❤ ❤ ❤ ❤ یلدا یتان مبارک باد❤ ❤ ❤ ❤ ❤
(شاعر رضا باب الحوایجی)