زل زدم تو چشماش

زل زدم تو چشماش
با اون نگاه ترسناکش می پرسہ
چیہ آدم ندیدے؟؟
جلوتر میرم
چندبار چشامو باز و بستہ مے ڪنم
ڪ بفھمم خواب نیستم
مےخندم
نمےخندھ
میگم تو این شڪلے نبودے
میگہ آرہ خوب تو خواستے این شڪلے شم
میگم من ڪ ڪاری نداشتم باهات
بلندتر مےخندم
و با حرص میگہ
من خواستم هر شبتُ گریہ ڪنے؟
من خواستم دل ببندے؟؟
من خواستم یا توعہ احمق؟
تا حالا باهام اینجورے حرف نزده بود..!
بهش میگم منم نخواستم
نخواستم گریہ ڪنم
ولے
نتونسم فراموشش ڪنم
میپرسہ
تا ڪے مےخواے به نابود ڪردن خودت ادامہ بدے؟
منو نگاه ڪن
بیا جلوتر این تویے
نگاه ڪن با خودت چیڪا ڪردے
مےخندم
نمےخنده
مہم نیست دیگہ
با حرص میگہ اون رفت ولت ڪرد بہ جهنم
دوستت نداشت ڪ رفت و ولت کرد..!
مےخندم
نمےخنده و میره..!
ھروقت جلو آیینہ وامیسادم
همینو مےگفت
دوستت نداشت ڪ رفت..!
چقد دلم مےخواست بزنم خردش ڪنم
اون آدم عاقلِ توی آیینه رو..!!
و اما حق داشت
همیشہ حق با اون آدم عاقلے بود ڪ وقتے
رو بہ روے آیینہ وامیستادم
مےشدم
و هیچ وقتم خودمو نمےشناختم
تا دیروز
دیروز ڪ تصمیم گرفتم
این آدم احمق بیرون آیینہ رو دفن ڪنم
واستادم جلو آیینہ
بهش میگم این منم
آدم عاقـل بیرون از آیینہ
مےخندم
بلندتـر از من مےخنده..!