بوسه هایت را بپوشان بر تن لبهای من

بوسه هایت را بپوشان بر تن لبهای من
دوست دارم تا که آغوشت شود مأوای من

ای سراسر شور شیدایی_ تو ای تصنیف عشق
چون خدا یکدانه ای_ای گوهر بیتای من

آیه ای هستی که بر من یک شبه نازل شدی
با عذار مَهوَشَت روشن شده سیمای من

زندگی یعنی که عَین و شین و قافِ مهر تو
با حضورت گشته رویایی_ تِم دنیای من

رد عنّاب لبانت بر لبانم مانده است
کرده ای مسکور و مستم_لعبت صهبای من

با نُت احساس تو صدها غزل سر داده ام
شاعری یعنی صلای مهرتو _ آوای من

کوچه های این غزل با یاد تو خو کرده اند
با خیالت الفتی دارد دل رسوای من