بوسه هایت را بپوشان بر تن لبهای من

بوسه هایت را بپوشان بر تن لب‌های من
دوست دارم تا که آغوشت شود ماوای من

ای سراسر شور شیدایی، تو ای تصنیف عشق
چون خدا یک دانه ای، ای گوهر بی تای من

آیه ای هستی که بر من یڪ شبه نازل شدی
با عذار مَه وَشَت روشن شدہ سیمای من

زندگی یعنی که عَین و شین و قافِ مهر تو
با حضورت گشته رویایی، تِم دنیای من

رد عنّاب لبانت بر لبانم ماندہ است
ڪردہ ای مسکور و مستم، لعبت صهبای من

با نُت احساس تو صدها غزل سر دادہ ام
شاعری یعنی صلای مهر تو، آوای من

کوچه های این غزل با یاد تو خو کردہ اند
با خیالت الفتی دارد دل رسوای من ...