تا به حال کسی را با دست های خودتان بدرقه کرده اید؟

تا به حال کسی را با دست‌های خودتان بدرقه کرده اید؟
کسی که از برگشتن دوباره اش اطمینانی ندارید..
کسی که هنگام رفتنش یک چشمتان خون است و یک چشمتان اشک اما با این حال دلتان آرام است، از اینکه تردیدهای شبانه روزیتان تمام شده!
از اینکه رویابافی دیگر جایی در لحظه هاتان ندارد!
یک جور درد آرام است!
یک جور درد همراه با بی حسی..
با دستان خودتان تقدیم سرنوشت میکنیدش و بعد با دستان خودتان گور خودتان را میکنید!