ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻢ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ !...

ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻢ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ !...
ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﺣﻮﺍﻟﯽِ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻦ ...
ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﻨﻨﺪ !...
ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻫﺎﺷﺎﻥ،
ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﻢ ﮐﻨﺎﺭِ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﺷﺎﻥ، !
ﺳﺎﺩﻩ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ !...
ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻢ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ...
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍﺀِ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻫﺎﺷﺎﻥ ...
ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖِ " ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ "
ﻫﺎﺷﺎﻥ ...
ﺻﺒﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺁﻣﺪﻥ ﻫﺎﺷﺎﻥ ...
ﺻﺒﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻃﺎﻗﺘﻢ ﻃﺎﻕ ﺷﻮﺩ
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ...
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ... ﭘﺸﺘﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ ِ ﺩﻧﯿﺎﺷﺎﻥ !...
ﻭ ...
ﻣﯿﺮﻭﻡ
صبر کردن دردناک است، وفراموش کردن دردناکتر، ولی از این دو دردناکتر.این است که ندانی باید صبر کنی یا فراموش.....