پیچکِ پیر

پیچکِ پیر
پاییز را
از بام خانه
پایین می‌آورد
و رهگذری
یاس اشک‌ها را
از باغِ چشم‌هایش
با دست‌های انتظار
می‌چیند...
ای رهگذر!
اگر آواز بخوانی
چندان خواهم گریست
که تشنگیِ بهار
میوه‌ی رسیده‌ی تابستان باشد.

‌