ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﭼﯿﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ﻭﺟﻮﺩﻡ
ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﭼﯿﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ﻭﺟﻮﺩﻡ
ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ، ﻧﺪﯾﺪﻧﺖ ﺭﺍ؟
ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺪﯾﺪ؟
ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ؟
ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﺸﮑﺎ ﻧﺪ؛ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ؟
ﭼﻪ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺭﻓﺘﯽ
ﭼﻪ ﺑﯽ ﺍﻣﯿﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﯼ ﺩﻝ ﺭﺍ، ﺁﺭﺯﻭ ﺭﺍ، ﺣﺮﻑ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺑﻠﺒﻠﮏ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻍ ﺳﺮﺍﻏﺖ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ
ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ
ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﺭ ﻣﻦ
ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺖ، ﻧﭙﺮﺳﯿﺪﻧﺖ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺩﻧﺖ،
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﻢ
ﺁﺭﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮﮐﻨﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺭﺍ ﺷﺮﺭﻡ ﭼﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ
ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ، ﻧﺪﯾﺪﻧﺖ ﺭﺍ؟
ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺪﯾﺪ؟
ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ؟
ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﺸﮑﺎ ﻧﺪ؛ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ؟
ﭼﻪ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺭﻓﺘﯽ
ﭼﻪ ﺑﯽ ﺍﻣﯿﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﯼ ﺩﻝ ﺭﺍ، ﺁﺭﺯﻭ ﺭﺍ، ﺣﺮﻑ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺑﻠﺒﻠﮏ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻍ ﺳﺮﺍﻏﺖ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ
ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ
ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﺭ ﻣﻦ
ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺖ، ﻧﭙﺮﺳﯿﺪﻧﺖ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺩﻧﺖ،
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﻢ
ﺁﺭﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮﮐﻨﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺭﺍ ﺷﺮﺭﻡ ﭼﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ
۲.۱k
۱۷ آبان ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.