هزار جور تنهایی وجود دارهیکی وقتیه که کسی کنارت نیست

هزار جور تنهایی وجود داره.یکی وقتیه که کسی کنارت نیست
تنها میری
تنها میای
قابل تحمله، با ارزشه، دوست داشتنیه...
یا وقتی که تازه دلدارت گذاشته رفته و به هر دلیلی تموم شده بودنش، ته کشیده حضورش...
که این تنهایی به طرز عجیبی خونِ آدمُ تو شیشه میکنه
به طرزِ فاجعه ای تمامِ زندگیتُ با خاک یکسان میکنه اما
یه روزی شایـــد تموم بشه درداش اما...
یه جور تنهایی هم هست
که خیلی "تنهاییه"
خیلی دردناکه....
اون
زمانی اتفاق میوفته که کسی رو داری کنارت...
در واقع کسی رو به اصطلاح "داری کنارت"...
هست
همه حالشُ ازت میپرسن
گاهی براتون ارزویِ خوشبختی میکنن
بهت غبطه میخورن یا....
اما فقط خودت میدونی چقدر"نیـــست"
خودت میفهمی چقدر "تنهایی"
فقط خودت میدونی که تو حالِ بد و خوبت کنارت نیست و فقط از تمامِ بودنش
سهمِ تـو اسمشه که گاهی کنارت برده میشه
یا فوقش چند ساعتِ بیکاریشُ پر کردن....
تنهاییِ تو رابطه
خیلی عذاب آور تر از تنهایی هایِ دیگه س...
همه خیال میکنن کسی رو داری کنارت که غم و شادیتُ باهات سهیمه
هوایِ دلتُ داره
پا به پات تا قله یِ قاف میاد
اما در واقعیت چیزی جز یه حضورِ بی اثر نیست
یه حضورِ بی اثرِ زورکیِ آزار دهنده...
تنهاییِ تو رابطه
عذاب آور ترین نوعِ تنهاییه
آروم آروم روحتُ می کُشه
یواش یواش دقّ ت میده...