چند روز پیش بار دیگر جوانان پرشور و پر نمک انقلابی سنت

چند روز پیش بارِ دیگر جوانانِ پرشورِ و پر نمک انقلابی سنتِ دیرینه‌ی خود را تکرار کردند و بسان دزدان چراغ دار از دیوارِ سفارت عربستان بالا رفتند ...

مثلاً این کار را کردند که به اعدام شیخ نمر در عربستان اعتراض کنند | که صد البته شک نکنید اکثرشان اصلاً نمی‌دانستند شیخ نمر چه کسی‌ست | شیخ نمیر را می‌شناسند | ولی شیخ نمر نمی‌شناختند....
خلاصه که به استادانه ترین شکلِ ممکن مرگِ شیخ نمر را به حاشیه بردند و به جایش این آبرو ریزیِ جدید را جهانی کردند...

کار به جایی رسید که نماینده‌ی ایران به بان کی مون نامه فرستاد و عذرخواهی کرد و غیر مستقیم گفت باور کنید ما خودمان کرک و پرِمان ریخته...

از آن طرف روحانی همینطور در توییتر داشت داد و بیداد می‌کرد | فکر کنم آن طرفِ مانیتور داشت کله‌اش را روی مانیتور می‌کوبید و می‌گفت:
shit…shit

واکنش پلیسِ ایران هم در نوع خودش بامزه بود | گفت نمی‌شود مردم را زد | جوکِ بامزه‌ای بود | به هر حال پلیسِ ایران هم حق دارد مزاح کند.

عربستان هم طبیعتاً اعلامِ قطع همکاری کرد | اما درونِ پرانتز اعلام کرد که حجاج همچنان می‌توانند بیایند | یک چیزی توی این مایه‌ها که "بیاید جدا شیم... ولی با هم دوست معمولی باشیم".

اما همه‌ی این‌ها به کنار | در اعتراض به این حرکت پرشور جوانان انقلابی | کشورِ جیبوتی با ایران قطع رابطه کرد...

جیبوتی؟ جیبوتی کجا بود تا امروز؟ ابتدا برایم سوال شد که چرا طیِ آن سال‌ها که ما دورافتاده‌ترین نقاطِ دنیا را به یمن روابط دیپلماتیک دولت مهرورزی شناختیم | چطور احمدی‌نژاد با جیموتی رابطه برقرار نکرد؟

بعد که رفتم جیبوتی را در نقشه نگاه کردم | متوجهِ علتِ آن شدم | علتش این بود که آن‌ها نتوانسته بودند آن‌جا را در نقشه پیدا کنند...

با خودم گفتم نگاه کن | آش چقدر شور است که حتی جیبوتی هم دیگر از دست‌مان قاطی کرده‌ است....