.
ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﯾﮏ ﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭﯾﻢ ...
ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﺩﻣﻬﺎﯼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﯾﻢ !
ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﯾﻢ
ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﯾﻢ !
ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﯿﻢ !
ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﻭ ﭘﻮﭺ ﺭﻭﯾﺎ ﺳﺎﺧﺘﯿﻢ ﻭ ﺫﻭﻕ ﮐﺮﺩﯾﻢ !!!
ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻟﺞ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﻟﺞ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﻟﺞ ﮐﺮﺩﯾﻢ ...
ﻣﻌﺮﻓﺘﻬﺎﯼ ﺑﯿﺠﺎﯾﻤﺎﻥ ... ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﻬﺎﯼ ﺍﻟﮑﯽﻣﺎﻥ ...
ﺑﻬﺎ ﺩﺍﺩﻥﻫﺎﯼ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪﻣﺎﻥ ...
ﺗﻼﺷﻬﺎﯼ ﺑﯽﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﻆ ﺭﺍﺑﻄﻪﻫﺎﻣﺎﻥ ...!
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ﯾﮑﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ
ﺣﺪ "ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥ، ﺗﺎﻭﺍﻥ
ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ ...