عاشقانه

کاش بر آن رفتـنت انـدیشه می کـردی کمی
رفتـنت آسـان و بـرگشـتت بـسی دشـوارتر
می فریبم قلب پر دردم ولی شایسته نیست
کم بیـازار ایـن دل زارم سزاوار اسـت اگـر
عمری از عمرم به پایـت عشق ورزیدم ولی
این هـمه عـمر جـوانم راه عشقت شـد هدر
یاد تو این خلـوت شب را پریشان می کند
اشـک خون میریزم و با نـاله های بی ثـمر
من سرودم این غزل در وصف تو اما چه سود
از همــه بـیگانـه گردیـدم ز تـو بـیگانه تـر