این روزها مستم از هوای بودنت

این روزها مستم از هوای بودنت...
داشتنت و
دوست داشتنت...
عجیب به من می آیند..
حالا که آمده ای..
حالا که بهانه عاشقانه شعرهایم شده ای
حالا که خنده هایت سهم چشمان من شده...
عاشقانه تر بمان..
عاشقانه تر بخند..
آنقدر عاشقانه بمان
تا خورشید برای دیدن کنار همان بودنمان بی تابی کند
تو بمان ...من قول می دهم
آنقدر دوستت داشته باشم
که دنیا هر روز
دلتنگ تماشای عاشقانه هایمان شود...
دستانم را محکم تر بگیر...
با نگاهت مرا به آغوش بکش
بگذار هرکه ما را دید هوس عاشقی کند..
عمیق تر نگاهم کن..
با همان نگاه سکر آورت..
آنقدر عمیق که چیزی
جز خوشبختی..
جز عشق...
هوس ماندن کنارمان را نکند...
اصلا این شعر و واژه ها را رهایشان کن..
مرا چه به شعر و شاعری..
کمی جلوتر بیا..
دلم لک زده برای بوسیدنت!

بودنت گرچه به اندازه یک ماه نبود
من به اندازه قرنی به کنارت بودم..