ﻋﺠﺐ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎ ، ﻋﺠﺐ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻢ
ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻧﻢ ، ﻋﺠﺐ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻢ
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺟﻨﺘﺖ ﮐﻮ ﺗﺎ ﺑﺒﻮﺳﻢ ﺭﻭﯼ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ
ﻣﮕﺮ ﺩﺍﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻢ
ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻏﻤﻬﺎ ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻐﻮﻟﻪ ﺗﺎﺭﯾﮏ
ﮐﺠﺎ ﻣﺎﻭﯼ ﮔﺰﯾﻨﻢ ﻣﻦ ، ﻋﺠﺐ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻢ
ﺧﺮﺍﺑﻢ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺭﺍﻫﯿﻬﺎ ، ﭼﻪ ﺑﯽ ﺭﻭﺣﻢ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ
ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﯾﮑﺴﺮ ، ﺑﻪ ﺩﻝ ﻏﻤﺨﻮﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻢ
ﺯ ﺟﺎﻡ ﺧﺎﻟﯽ ﺳﺎﻗﯽ ، ﻫﻮﺱ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ
ﻋﺠﺐ ﻣﺴﺘﻢ ، ﻭﻟﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻢ