می خوانمت به طعم بوسه های باران

می خوانمت به طعم بوسه های باران
بر حریر آبی عشق...
و نقش میزنم نگاهت را
بر تندیس بی قرار دل...
هر صبح، رویای شبانه ام لطافت واژگان توست
که می بارد بر شروع فصل های تنهایی...
که شاید آسمان سهم مرا بیدار باران کند
در حوالی چشم های آشنایت...
شاید کمی مرا نیز بخوانی
به لطافت باران عشق...








💗‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌