کپشن

عاشق که بشی...
چشماش میشه دنیات، به طوری که وقتی می خوای خودت و توی چشماش ببینی اشک توی چشمات جمع شه و بغض کنی...
عاشق که بشی...
دستاش میشه آرزوت، طوری که هر لحظه آرزو کنی که فقط یک لحظه دستاش و توی دستات بگیری...
عاشق که بشی...
آغوشش میشه رویات، طوری که همیشه در خواب و بیداری، رویای آغوشش رو، توی سرت پرورش میدی...
عاشق که بشی...
دیگه هوس قاطی عشقت نیست...
عاشق که بشی...
اون میشه تو؛
تو میشی اون...
عاشق که بشی...
فقط عاشق میشی...
دلت دزدیده میشه و دیگه هیچوقت توان پس گرفتنش و نداری و نخواهی داشت...
برای تمومی سرقتای دنیا حکم بریده می شه، دادگاه راه انداخته می شه، دزد مجرم می شه و در آخر محکوم میشه.
اما عاشق که بشی...
هیچ حکمی برای کسی که دلت رو دزدیده نمی برند، هیچ دادگاهی براش راه نمی ندازند، نام کسی که دلت را دزدیده است، دزد نمی گذارند، اسمش را می گذارند معشوقه و باز هم او را محکوم نمی کنند، بلکه فقط تا ابد ابدیت، محکوم است به زندانی شدن توی قلبت...
آره!
عاشق که بشی...
دیگه خودت برای خودت نیستی...
دیگه آزاد نیستی...
ولی در عوضش محکومی به یک اسارت شیرین به نام:
عشق!