فراغ

ای که آتش زده ای این دل و جانم  تو بیا
ای که برهم زده ای روح و روانم  تو بیا

ای که از فسخ وصالت دل و دیده خون شده
حالا که رفت از تنم همه توانم ،   تو بیا

ای که در نبودنت ، من زنده مانی می کنم
سرم از باده پر است  ای می  نابم  تو بیا

بهروز نائیج