ما از نسلِ دلخوشی هایِ ساده ی نوشمکی ،

ما از نسلِ دلخوشی هایِ ساده ی نوشمکی ،
و گریه هایِ بی صدایِ یواشکی بودیم ...
نسلِ لِی لی و قایم باشک و هفت سنگ ...
دوره ی لاکچری هایی ؛
که نهایتا یک شکلات سکه ای ، دوغِ آبعلی یا انگشترِ آبپاش بود ...
نسلِ دفتر هایی که فانتزی نبود ،
و نوار کاسِت هایی ؛
که خودش را در اوجِ احساسمان ، جمع می کرد ...
نسلی که با یک تیله یا بادکنک شاد می شد ،
و یک آتاریِ دستی ؛
قله ی آرزوهایش بود ...
ما کم توقع ترین نسلِ تاریخ بودیم ...
نسلِ بد اقبالی ؛
که هرچیز را زیاد دوست داشت ؛
یا فیلتر می شد ...
یا سرطان زا بود ...

👤 نرگس صرافیان طوفان

‎‌‌‌‌‎‌‌