ما از نسلِ دلخوشی های ساده ی نوشمکی و گریه های بیصدای یوا

ما از نسلِ دلخوشی‌های ساده‌ی نوشمکی و گریه‌های بیصدای یواشکی بودیم. نسل لِی‌لِی و قایم باشک و هفت سنگ. دوره‌ی لاکچری‌هایی که نهایتاً یک شکلات سکه‌ای، دوغ آبعلی یا انگشتر آبپاش بود.
نسل دفتر هایی که فانتزی نبود و
نوار کاسِت‌هایی که خودش را در
اوج احساسمان، جمع می‌کرد.
نسلی که با یک تیله یا بادکنک
شاد می‌شد، و یک آتاری دستی ؛
قله‌ی آرزوهایش بود.
ما کم توقع ترین نسل تاریخ بودیم.
نسل بد اقبالی که هر چیز را زیاد دوست داشت‌؛
یا غیرمجاز بود و فیلتر می شد، یا سرطان‌زا بود!... .