روباه مکار

روباه مکار ...

ای مفضّل! در هوش حیوانات اندیشه کن و بنگر که خداوند جلّ و علا چگونه از سر لطف و رحمت و برای آنکه حیوانات بی ‏عقل و اندیشه از نعمتی محروم نگردند در سرشت آنها هوش و کیاست نهاد؟
«روباه» هنگامی که گرسنگی شدید بر او غالب می ‏آید، به پشت می‏ خوابد.
شکمش را باد می ‏کند تا پرنده ‏ای مرده‏ اش بپندارد.
وقتی که بر آن نشست روباه بر آن می‏ جهد، به چنگش می ‏آورد و آن را می‏ خورد.
جز آن کسی که این گونه و از راه این حیله متکفل روزی روباه شده چه کسی روباه بی‏ عقل و اندیشه را بر این نیرنگ یاری داده است؟؟؟؟؟
همچنین از آنجا که روباه از آن صولت و قدرت و توان حمله ‏وری دیگر درندگان برخوردار نیست به او هوش و ذکاوت داده شده تا از راه نیرنگ و فریب زندگی کند.

بحار الانوار جلد سوم توحید مفضل مجلس دوم