هر شب جمع صدا مادر آید از حرم

هر شب جمعہ صداے مادر آید از حرم

من تمام عمر دنبال صداے مادرم

میزند نالہ بُنَیَّ ڪو لباس ڪهنہ ات ؟

ڪو سرت ڪو حنجرت ڪو یاورت ڪو دخترم ؟

بشڪند دست ڪسے ڪہ دست بر مویت زدہ

گیسویت خاڪے شد و من خاڪ میریزم سرم

هرچہ میگردم چرا ترڪیب جسمت جور نیست

سالها دنبال آن انگشت بے انگشترم

مثل من پیشانیت با تیزے سنگے شڪست

درد میگیرد ڪنار تو دوبارہ پیڪرم

پیش چشمانم تو را با حوصلہ سر مے برند

پیڪر تو زیر و رو شد پیش چشمان ترم