رضایت است👉 🏻

رضایت است👉 🏻

•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○•

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_شصت_و_هفتم
#بخش_دوم
همونطور ڪہ ازت خواستہ زندگے ڪن،ڪم ڪم خودشون صبرشو هم بهت میدن.
نگاهے بہ اطرافم مے اندازم،همہ متفڪر و با استرس بہ دفترچہ ے سوالاتشان چشم دوختہ اند.
از آن روز با خودم درگیرم،باید بہ همین زودے از هادے دل بڪنم و بروم پے زندگے ام؟!
پس احساسات و دلِ داغدارم چہ میشود؟!
نفس عمیقے میڪشم،احساس سردرد میڪنم. نگاهے بہ ساعت مچے ام میندازم.
هنوز یڪ ساعت و نیم از زمان ماندہ،عصبے پاهایم را تڪان میدهم و دفترچہ را مے بندم.
بعید میدانم رتبہ ے آخر هم بشوم چہ برسد بہ رتبہ اے ڪہ بتوان با آن وارد دانشگاہ تهران شد و حقوق خواند!
مراقب نگاهے بہ صورتم مے اندازد و چند قدم بہ سمتم برمیدارد،ڪمے خم میشود و آرام مے پرسد:حالت خوبہ؟!
سرم را پایین مے اندازم و چیزے نمے گویم،چند لحظہ بعد دور میشود.
صداے هادے در گوشم مے پیچد:
"دل بڪن از جوونہ هاے عشق مون آیہ! بذار با خیال راحت برم!"
قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد و روے پاسخ نامہ مے ریزد.
باید در اولین فرصت بہ مزار هادے بروم و حسابے صحبت ڪنم.
یڪ ساعت و نیم با هزار و یڪ جان ڪندن میگذرد،سریع پاسخ نامہ و دفترچہ ام را میدهم و از ڪلاس خارج میشوم.
از میان داوطلبان میگذرم،عدہ اے خوشحال و راضے اند،عدہ اے پڪر و گرفته،عدہ اے هم گریہ میڪنند!
ڪاش درد من هم فقط بد دادن ڪنڪور بود! بعضے ناراحتے ها و شڪست ها چقدر پیش پا افتادہ و خندہ دارند!
مطهرہ حوزہ ے دیگرے افتاد،در این دوماہ سعے ڪرد ڪنارم باشد و ڪمے حال و هوایم را عوض ڪند.
زیاد صمیمے نیستیم اما رفاقت را در این مدت در حقم تمام ڪرد،وارد حیاط مدرسہ میشوم.
با چشم دنبال مادرم و یاسین میگردم،چند لحظہ بعد مے بینمشان.
نزدیڪ در خروجے ایستادہ اند،با قدم هاے بلند بہ سمتشان میروم.
یاسین با ذوق میگوید:چے شد آبجے؟!
بے حال میگویم:هیچے!
مادرم سعے میڪند لبخند بزند:فداے سرت! حالا دانشگاہ دولتے نشد میرے دانشگاہ آزاد!
پوزخند میزنم:فڪر ڪنم نفر آخر ڪنڪور امسال منم!
شڪلاتے بہ دستم میدهد:فعلا اینو بخور تو این یڪے دوماہ پوست و استخوون شدے! رنگ و رو بہ صورتت نموندہ حتما فشارت افتادہ!
شڪلات را از دستش میگیرم و داخل دهانم میگذارم،طعم شیرین شڪلات هم تلخے دهانم را نمیگیرد!
همراہ مادرم و یاسین از مدرسہ خارج میشویم و تاڪسے میگیریم،دہ دقیقہ بعد تاڪسے سر ڪوچہ یمان توقف میڪند.
مادرم ڪرایہ را حساب میڪند،میخواهد پیادہ بشود ڪہ میگویم:مامان! من میرم بهشت زهرا!
مادرم نگران بہ چشمانم زل میزند:دارے نگرانم میڪنے! هر روز بهشت زهرا؟!
_باید برم!
_نہ!
_مامان!
اخم میڪند:پیادہ شو،تو خونہ راجع بهش حرف میزنیم!
میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ یاد حرف همتا مے افتم:
"از حرف ها و سخت گیرے هاشون ناراحت نشو آیہ جان! اونا حق دارن بعد از رفتن هادے خیلے نگران تو و آیندہ ت باشن!"
همہ حق دارند و من حقے ندارم! آن ها تصمیم مے گیرند من چہ ڪنم،ڪجا بروم،چطور قلبم را تسڪین بدهم،هر چند روز بہ مزار هادے سر بزنم!
حتے هادے حق داشت بے من برود...
بدون حرف دیگرے از تاڪسے پیادہ میشوم و همراہ مادرم بہ سمت خانہ قدم برمیدارم.
بہ چند قدمے خانہ مے رسیم ڪہ نگاہ سنگین ڪسے را احساس میڪنم.
بے اختیار سرم را بلند میڪنم،نگاهم بہ ساختمان رو بہ رویے مے افتدد.
شهاب دست بہ سینہ ڪنار ساختمان ایستادہ و بہ من زل زدہ! اخم میڪنم اما چشم از صورتم نمے گیرد!
بدون واڪنشے قلاب دستانش را باز میڪند و داخل جیب هاے شلوار پارچہ اے سورمہ اے رنگش مے برد.
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
•○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○•
👈 🏻 ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ مورد رضایت است👉 🏻

‍ •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○•

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_شصت_و_هفتم
#بخش_سوم
نور خورشید موهاے طلایے اش را براق تر نشان میدهد و چشمانِ سبزش را روشن تر.
معنے نگاهش را نمیفهمم،اگر پایش بہ زندگے ام باز نمیشد همہ چیز فرق میڪرد!
با اخم‌ نگاهم را میگیرم،مادرم در را باز میڪند و اشارہ میڪند داخل بشوم.
میگویم اول خودش برود،سرے تڪان میدهد و وارد میشود.
میخواهم وارد حیاط بشوم ڪہ شهاب با قدم هاے بلند بہ سمتم مے آید،نگاهے بہ اطراف مے اندازد و با لحن سردے‌‌ آرام میگوید:تسلیت میگم!
بدون توجہ وارد حیاط میشوم،میخواهم در را ببندم ڪہ لبخند عجیبے میزند:باید باهات صحبت ڪنم! راجع بہ پدرت!
دوبارہ قصد