عاشقانه

کو لبخند
قلبِ من‌،ازغصهٔ عالَم‌شکست
آرزو را بُرده یک‌طوفانِ‌پَست
موج‌و صخره،ضربهٔ‌بسیار زد
کَشتیِ‌امّیدِ‌ من ،بر گِل‌نشست
کاخِ رؤیاهایمان ، ویـرانه شد
نه‌زِدل کاری‌برآمد ،نـه زِ دست
محوْ شد لبخند ،ازلب‌ها،دریغ
اخمْ‌برسیمای‌حامی‌نقش‌بست
شعـرهایم شد همهْ ،لبریزِ غم
رفت‌بر بادِفنا هر بود و هست
شدنصیبم زَهـرْ،از این روزگار
تار وپودِشـادی‌ام‌ازهم‌گسست
کاش آید ،ســاقیِ یکتا پرست
تا دهد یک جرعه‌از جامِ‌اَلَست