شانه های تو

شانه‌های تو
چهـ قرابت ِِ عجیبی دارند
با ڪوه ، ڪهـ موهایش سنجاق شده بر سینه ِِ آسمانـ است

واژه‌های ِِ تو
اگرچه آغشته‌اند بهـ بغض و اندوه
اگرچه در سینه دارند فریاد
اما ، با های ِِ خویش می‌نوازند انگشتانـ ِِ یخ‌زده شعر ِِ مرا

شعر ِِ تو
گرمـ می‌دارد مرا
می‌پیچاند مرا در شولای ِ خویش

نیلوفرانه می‌خزمـ میانـ ِِ واژه‌هایت
و فراموشمـ نمی‌شود بهـ هوای ِِ تو
از ڪجای آنـ خواب برخاستمـ
و بهـ ڪجای این بیداری رسیده امـ ༉

#برای‌توڪه‌این‌حوالی‌پرسه‌میزنیᥫ᭡