جناب تقصیر ما که نیست!

جناب تقصیر ما که نیست!
با شما که حرف میزنیم قند در دلمان اب میشود...
دستانمان میلرزد! پلک هایمان میپرد و پاهایمان راه نمیرود!
اصلا دوست داریم یک گوشه بنشینیم و فقط به شما فکر کنیم!
تا الان قسمت نشده در کافه بنشینیم و مثل این ادم باکلاس ها قهوه سفارش بدهیم وخیره بشویم به پنجره و چشم انتظارتان باشیم!
بعد چشممان بیفتد به در کافه و شمارا ببینیم که یک شاخه رز قرمز در دست دارید و از دور به ما لبخند میزنید!
اقا خان!
چندروزیست که مطمئنیم عاشق شده ایم!
میخ میشویم به یک نقطه و هی صورتتان را مرور میکنیم...
از خال های روی صورتتان بگیر تا خطوطش!
از اخم هایتان تا لبخندهایتان!
البته اخم بلد نیستید شما! خودتان خوب میدانید لبخند چقدر جذابتان میکند قدم به قدم لبخند میزنید و دل مارا اب میکنید!
اقا خان
چند روزیست از خواب که بلند میشویم اول از همه اینترنت مان را وصل کرده و پست های اینستاگرام و عکس های پروفایل تلگرامتان را چک میکنیم....
چند روزیست که وقتی به گذشته فکر میکنیم و میبینیم از چه کسانی خوشمان می آید چندشمان میرود و با خودمان میگویم اشتباهاتی میکردیم ها!
راستش را بخواهید ما بدجور در کفتان مانده ایم!
همش دوست داریم به ما اهمیت بدهید! پیغام بدهید! حالمان را بپرسید...به ما فکر کنید!
بیرون هم که میرویم در خیابان اگر دختر،پسر رومانتیکی ببینیم همش خودمان را میگذاریم جای انها و شما را در کنارمان تصور میکنیم که در حال قدم زدنیم و شما مدام سربه سرمان میگذارید و ما دستهایمان را محکم تر دور بازوان تان حلقه میکنیم!
مگر به این ها عاشق شدن نمیگویند؟!
ما دل باختیم....به نگاه مهربان تان! لبان خندان تان!
به عقایدتان...ما بدجور دل باختیم اقا خان!