* کلیم الرضا
* کلیم الرضا
میهمان آقا علی‌بن موسی‌الرضا علیه السلام بودم؛ در مشهد مقدس. دوستان گفتند حاج آقا آمده مشهد! ساعت حضورش در حرم را پرسیدم. دوست داشتم هم خودش را زیارت کنم، هم چگونگی زیارتش را. این که بزرگان چگونه زیارت می‌کنند، سوژه جالبی بود.
نشستم به تماشای او که ظاهراً نشسته بود به تماشای ضریح، از فاصله‌ای حدوداً بیست متری. متفکرانه نگاه می‌کرد. در سکوت و تأمل. مریدان و مشتاقان او در اطراف زیر نظرش داشتند. جزیره سکوت او و مریدانش که مثل یک تیم حفاظت در اطراف پخش و پلا بودند، در میان ذکر و گریه و صدای همهمه جمعیت دعاخوانی که ناخودآگاه جزیره را در بر گرفته بود، سنگینی محسوسی داشت.
نیم ساعتی طی شد؛ لااقل. بعد، حاج آقا برخاست. مثل کشیدن سرنخی که ده‌ها کس را بجنباند، تیم ارادت از گوشه و کنار جنبیدند. حاج آقای هشتاد و چهار ساله، شاد و قبراق از چیزی عزم صحن مجاور را داشت و مریدان شتابان از پی او عزم ادراک.
حاج آقا را روی یک صندلی نشانده، دورش حلقه زدند. حاج آقا را که انگار از فتح الفتوحی برگشته بود؛ به طراوت و جوانی یک نوجوان بازیگوش! لب باز می‌کردی، می‌بست به شوخی و خنده. درونش سرریز بود از شور و شعف. فریاد لبخند ملیح او و صدای خنده‌‌های پی در پی جوانان اطرافش به گونه‌ای بود که زائران عبوری را می‌‌کشاند به قصد جستجو؛ یکی دو نفر خارجی بودند با لهجه‌ا‌ی عربی. نشاط جمع بی آنکه بدانند برای چیست، به دلشان بلوتوث شده بود. با لبی خندان پرسیدند: «این آقا کیست؟».
گفتم: مرجع تقلیدی است.
خم شدند به دست بوسی حاج آقا و ارتباطی کلامی به عربی.
وقتی حاج آقا با اطرافیانش به راه افتاد، من هم سرشار بودم از شور و شعف، اما برای چه؟ خودم نمی‌دانستم. مثل نوزادی که کامش را شیرین کرده باشند. گنگ و سردرگم.
بعدها که حاج آقا محمدی گلپایگانی گفت: «روزی در مشهد مقدس نزد آیت‌الله خوشوقت تنها بودم و از ایشان سؤال کردم؛ وقتی که به حرم امام رضا(ع) مشرف می‌شوید، کدام زیات‌نامه را می‌خوانید. فکر کردم ایشان زیارت جامعه و زیارت امین‌الله را مطرح می‌کند، ولی گفتند، هیچکدام و من تعجب کردم. آیت‌الله خوشوقت گفتند هیچ زیارتی نمی‌خوانم و من پرسیدم پس در حرم چه می‌خوانید؟ ایشان در پاسخ گفتند، خودم با حضرت حرف می‌زنم، می‌گویم و می‌شنوم».
سری تکان دادم به حسرت و افسوس.
...................................
www.aviny.com/bozorgan/ayatollah-khoshvaght/Nagofteha.aspx
میهمان آقا علی‌بن موسی‌الرضا علیه السلام بودم؛ در مشهد مقدس. دوستان گفتند حاج آقا آمده مشهد! ساعت حضورش در حرم را پرسیدم. دوست داشتم هم خودش را زیارت کنم، هم چگونگی زیارتش را. این که بزرگان چگونه زیارت می‌کنند، سوژه جالبی بود.
نشستم به تماشای او که ظاهراً نشسته بود به تماشای ضریح، از فاصله‌ای حدوداً بیست متری. متفکرانه نگاه می‌کرد. در سکوت و تأمل. مریدان و مشتاقان او در اطراف زیر نظرش داشتند. جزیره سکوت او و مریدانش که مثل یک تیم حفاظت در اطراف پخش و پلا بودند، در میان ذکر و گریه و صدای همهمه جمعیت دعاخوانی که ناخودآگاه جزیره را در بر گرفته بود، سنگینی محسوسی داشت.
نیم ساعتی طی شد؛ لااقل. بعد، حاج آقا برخاست. مثل کشیدن سرنخی که ده‌ها کس را بجنباند، تیم ارادت از گوشه و کنار جنبیدند. حاج آقای هشتاد و چهار ساله، شاد و قبراق از چیزی عزم صحن مجاور را داشت و مریدان شتابان از پی او عزم ادراک.
حاج آقا را روی یک صندلی نشانده، دورش حلقه زدند. حاج آقا را که انگار از فتح الفتوحی برگشته بود؛ به طراوت و جوانی یک نوجوان بازیگوش! لب باز می‌کردی، می‌بست به شوخی و خنده. درونش سرریز بود از شور و شعف. فریاد لبخند ملیح او و صدای خنده‌‌های پی در پی جوانان اطرافش به گونه‌ای بود که زائران عبوری را می‌‌کشاند به قصد جستجو؛ یکی دو نفر خارجی بودند با لهجه‌ا‌ی عربی. نشاط جمع بی آنکه بدانند برای چیست، به دلشان بلوتوث شده بود. با لبی خندان پرسیدند: «این آقا کیست؟».
گفتم: مرجع تقلیدی است.
خم شدند به دست بوسی حاج آقا و ارتباطی کلامی به عربی.
وقتی حاج آقا با اطرافیانش به راه افتاد، من هم سرشار بودم از شور و شعف، اما برای چه؟ خودم نمی‌دانستم. مثل نوزادی که کامش را شیرین کرده باشند. گنگ و سردرگم.
بعدها که حاج آقا محمدی گلپایگانی گفت: «روزی در مشهد مقدس نزد آیت‌الله خوشوقت تنها بودم و از ایشان سؤال کردم؛ وقتی که به حرم امام رضا(ع) مشرف می‌شوید، کدام زیات‌نامه را می‌خوانید. فکر کردم ایشان زیارت جامعه و زیارت امین‌الله را مطرح می‌کند، ولی گفتند، هیچکدام و من تعجب کردم. آیت‌الله خوشوقت گفتند هیچ زیارتی نمی‌خوانم و من پرسیدم پس در حرم چه می‌خوانید؟ ایشان در پاسخ گفتند، خودم با حضرت حرف می‌زنم، می‌گویم و می‌شنوم».
سری تکان دادم به حسرت و افسوس.
...................................
www.aviny.com/bozorgan/ayatollah-khoshvaght/Nagofteha.aspx
۲.۲k
۰۶ آذر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.