روی صفحه، قلم نوشت حسین (ع)

روی صفحه، قلم نوشت حسین (ع)
پشت هم پشت هم نوشت حسین(ع)

تا که از کنج خانه راه افتاد
اشکِ چشم ترم نوشت حسین(ع)

به گمانم، خدا به دست خودش
روی تیغ دو دم نوشت حسین(ع)

حرفی از من نبود و حضرت رب
بر دلم در عدم نوشت حسین(ع)

گفت از من چه قدر می خواهی ؟
دست، جای رقم، نوشت حسین(ع)

دلم از اتّهام، تبرئه شد
بسکه این مُتهّم نوشت حسین(ع)

دهنـــم دم به دم، عـلــی گفت و
دست من دم به دم نوشت حسین(ع)

خوار شد هر کسی نگفت علی
هرکه شد محترم نوشت حسین(ع)

شرع در هر مقام گفت علی
عشق در هر قدم نوشت حسین(ع)

عشق یعنی قلمزنی که به اشک
بر سه تیغ علم نوشت حسین(ع)

ضررش بی شمار خواهد بود
هرکه کم گفت و کم نوشت حسین(ع)

خلعت شاعری به او دادند
هرکه چون محتشم نوشت حسین(ع)

فاطمه اوّل صحیفه ی خود
آه، با خطّ غم نوشت حسین(ع)

حضرت بی کفن نوشت حسن(ع)
حضرت بی حرم نوشت حسین(ع)

بین گودال بر تمام تنـــش
خنجر و نیزه هم نوشت حسین(ع)