من همیشه به اینکه چرا بقیه همیشه روالن و هیچ وقت حسای تلخ

من همیشه به اینکه چرا بقیه همیشه روالن و هیچ وقت حسای تلخی که من چشیدم و تجربه نکردن ، فکر می‌کنم!
میدونی...
دلیلش اینه که اونا کسایی و تو زندگی دوست دارن که تماما برای خودشونه و میدونن هر چیم بشه اون آدمه قرار نیست بزاره بره...
ولی من هر وقت هر کجای زندگیم ، وقتی خواستم کسی و از صمیم قلب دوست داشته باشم ، اون آدم خودش درست وسط زندگیش یکی دیگه رو داشت و نمیتونست تماما برای من باشه
همیشه به این فکر کردم چرا همیشه آدمای اطرافم دوتا دوتا و برای هم تکمیلن!؟
یاد زهرا افتادم که می‌گفت حتی تو یه اکیپ خیلی خیلی صمیمی ، تعداد افراد باید زوج باشه ، چون اگه فرد باشن همیشه دوتا دوتا میشن و این وسط یه نفر تنها میمونه!
میدونی انگار اون یه نفرِ اکیپ ، همیشه منم!
تو هر کجای زندگیم...
بچگیم ، دبیرستان ، دانشگاه و حتی مجازی...
میگم این سرنوشته زیادی تلخ نیست!؟؟
اینکه کلی آدم و از صمیم قلب دوست داشته باشی و هیچ وقت درست دوست داشته نشی!
خیلی وقته آرزوی مرگ نکردم!
الانم نمیخام آرزوش کنم...
فقد دیگه خسته شدم!
خیلی خسته :)
#کیانا_نوشت
15 آبان 1400

پ.ن : همونجا که مهراد جم میگف :
دلم یجایی میخاد که برم برنگردم :(

حرفی باشه میخونم👇🏻💔 :
https://harfeto.timefriend.net/16359104176232