نوشتار اصلی زبان کوردی بخش اول....

نوشتار اصلی زبان کوردی بخش اول....





زبان کوردی، زبان ارتباطی چهل الی چهل و پنج میلیون نفر است. اکثر این افراد در ناحیۀ جغرافیایی کوهستانی و یکپارچه ای زندگی می کنند که از نظر مساحت به بزرگی کشور فرانسه و یا بیشتر است. این ناحیۀ هلالی شکل، که تا حدود شمالی خاورمیانه و مرزهای روسیه گسترش می یابد، جایگاه اصلی قوم ماد از اقوام آریایی ساکن در نجد ایران بوده است که پس از جنگ جهانی اول بین کشورهای ترکیه، ایران، عراق و سوریه تقسیم شد. جمعیت های مهاجر کورد بسیار پراکنده هستند. در بین این جمعیت ها، جمعیت ساکن در اتحاد جماهیر شوروی سابق (بیش از 500 هزار نفر) از همه فعال تر است و هویت ملی اش به رسمیت شناخته شده است. بیش از یک و نیم میلیون کورد زبان در استان های خراسان شمالی، خراسان رضوی و سیستان و بلوچستان ساکن هستند. شاه عباس در قرن شانزدهم و هفدهم میلادی (دهم و یازدهم هجری) کورد زبانان را به این نواحی منتقل کرد تا از آن ها به عنوان سدی در برابر مهاجمان بیگانه استفاده کند. سپس تعدادی از قبایل کورد به افغانستان مهاجرت کردند و در حوالی هرات مستقر شدند. شمار زیادی از کوردها در کلان شهرهای خاورمیانه ساکن هستند، به خصوص در استانبول، آنکارا، تهران، بغداد، دمشق، بیروت، همچنین در جنوب آنکارا، در سیلیسی و در استان های فارس و کرمان در ایران جوامع قابل ملاحظه ای از مهاجران کورد وجود دارد. از سال های 1960 و 1970 میلادی به بعد کوردها به طور فزاینده ای به اکثر کشورهای غربی مهاجرت کردند. فقط در جمهوری آلمان تعداد آنها حدود 500 هزار نفر است.