بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ : پروردگارا! راه شکرگزاری نعمتهایت را برمن بگشای!(سوره احقاف بخشی از آیه 15)و (سوره نمل بخشی از آیه 19) ما نحوه شکرگزاری را بلد نیستیم.یاد نگرفته ایم. فکر می کنیم همین که بگوییم خدایا شکر، کار تمام است. شکرگزاری های ما یک بازی ذهنی است. واقعیت ندارد.حال آنکه شکر از مقوله واقع است. شکر یک عمل است. اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا -(سوره سبأ بخشی از آیه 13)عملی متناسب با همان نعمت!
هر نعمتی شکری دارد که در دل همان نعمت نهفته است.اگر چشم و گوش داری باید آنها را برای دیدن و شنیدن بهترین ها بکار بندی.
اگر زبان داری بایدبهترین سخن را بر زبان آری. اگر ثروت داری آن را به بهترین راه بیندازی وقس علی هذانعمات و برکات الهی محبوس شدنی نیست،توسعه یافتنی است.
نمی توان آن را دفن کرد، نمیتوان انحصار گرا بود. نعمات الهی با خود خواهی و تک خوری جور در نمی آید.
اگر آگاه شده ای باید آگاهی را توسعه دهی. اگر توانمند شده ای باید گره گشای کار دیگران باشی. اگر مستجاب الدعوه شده ای باید دعایت را در خیر و صلاح خلق خدا بکار بندی. اگر هدایت شده ای باید آن را به جریان اندازی. اگر خدا را دوست داری باید دوست داشتن را ترویج کنی و از نفرت بپرهیزی… شکرگزاری یک عمل است. عملی که فهم و درایت می خواهد. توفیق الهی می طلبد. آن کار هر کسی نیست. آن یک مقام بزرگ است که باید با سلوک به آن رسید. به آیه دقت کن! شکرگزاری را به دعا از خدا طلب می کنند! همچنانکه علم و آگاهی را به دعا از خدا طلب می کنند! همچنانکه عاقبت بخیری را به دعا طلب می کنند!
خود بودن، شکرگزاری عملی است دیگران نمی توانند تو را از نیستی نجات دهند، نمی توانند تو را از مرگ بِرَهانند، پس بخاطر حرف دیگران زندگی نکن. لحظات ناب و نایاب زندگی ات را نسوزان. بخاطر حفظ چهره ات در نگاه دیگران، از خودت بیگانه نشو، فرصت زندگیت را هدر نده، حتی ساعتی از آن را. خداوند این زندگی را به تو هدیه داده است. آن خاص توست. هدیه ات را عزیز بدار که وقتی عزیزش بداری این بهترین سپاس و قدردانی است.