هر کجا که پا می گــذاری، صـدای گوش خراش فریـادها تمام نمی

هر کجا که پا می‌گــذاری، صـدای گوش خراش فریـادها تمام نمی‌شود
من ! من هم هستــم !
نــگاه کنیــد !
بـه من !
من !
منـی که از حنجـره‌ی لباس‌های غریـب و گیسوان آشفتــه
و چهره‌های بــزک کرده فریاد می‌زنــد برای دیـده شدن
به هر کجا پنــاه می برم دنبالم می آینــد . .
گوش‌هایم تیــر می‌کشنــد !
دیـگر نمی‌خواهم بشنــوم
دست‌هایم را روی چشم ها و گوشهایم می گـذارم و می‌دوم
بــه طرف دور دست تریــن نقطه تا از ایــن "مـن" ها رها شوم !
خسته شده ایم از نگاه دزدیـدن و شمارش سنـگ فرش های خیابـان!
خواهــرم (!)
شما خستــه نشدی ازجلوه نمایی تــن در بـازار اسیــران
هوی و هوس ؟! •