غافل گذشتی از دل امیدوار من

غافل گذشتی از دل امیدوار من
رسوای اگر چنین گذرد روزگار من

امشب به بزم خندهٔ بی اختیار تو
افزون نمود گریه بی اختیار من

من نیستم حریف تو با صدهزار دل
کز یک کرشمه می‌شکنی صدهزار من

یک عمر را به روزه بسر برده‌ام مگر
روزی لبت رسد به لب روزه‌دار من

در زلف بی قرار تو باشد قرار دل
بر یک قرار نیست دل بی قرار من

فروغی بسطامی