بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
حضرت موسی علیه السلام، به خاطر اشتیاقی داشت، گفت: سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ صَابِرًا -ان شاء الله مرا صبور خواهی یافت.(سوره کهف بخشی از آیه 69)؛ اما در عمل روشن شد که نتوانست تحمل و استقامت نماید، چرا که از حقایقی خبر نداشت.
خبر، علّت است و صبر معلول آن، لذا اگر علّت نباشد، معلول هم نخواهد بود، حال هر چقدر ان شاء الله گفته شود.
بنابراین، گاه رسیدن به حاجت، مستلزم صبر و استفامت می‌باشد که چگونگی و میزان صبر نیز بستگی به آگاهی، علم، خبر و بصیرت دارد.
4 - گاه ممکن است درخواست حاجتی، درخواست ظلم به خود یا دیگران باشد که یقیناً به اجابت نمی‌رسد! مثل پسری که عاشق دختری شده و با ذکر، دعا و نذر از خدا می خواهد که آن دختر نیز عاشق و شیفته او شود! در حالی که او نیز آدم است؛ اهداف و فکر و اندیشه دارد، تمایلات و ذوق‌هایی دارد و حق دارد کسی را با شاخصه‌های دیگری بپسندد و او نیز دعاهایی دارد که امید اجابت دارد. لذا اجابت دعای این پسر، ظلم به آن دختر است و چنین اتفاقی نمی‌افتد.
5 - در فرازهای نخستین دعای شریف کمیل، پیش از هر دعایی، از خداوند منّان مسئلت می نمایید که دسته‌ای از گناهان را بیامرزد، مانند گناهانی که پرده‌های عصمت، حفظ و نگهداری را دریده است، و یا گناهانی که سبب حبس دعاها می‌شود: اللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتِى تَحْبِسُ الدُّعَاءَ - بار الها! ببخش بر من گناهانی را که دعا را حبس می‌کند.
فرض نمایید که کسی در هیچ یک از امور زندگی، توجهی به خدا و معادش نداشته باشد - در بندگی و اطاعت امر کوشا نباشد - به نماز اول وقت یا در وقت، اهتمام نورزد - به پدر و مادرش احترام نگذارد و محبّت نورزد و نیکی ننماید - صله ارحام را قطع نماید و به تنهایی در فضای مجازی زندگی کند - برای گناهانش استغفار و توبه ننماید - به زیر دست، افتاده و یتیم رسیدگی ننماید - دروغ بگوید و غیبت بنماید - مراقب چشم و گوش خود نباشد - در موضع‌گیری‌های خود، به ویژه نسبت به ولایت و تمامی شئونش، از صراط مستقیم خارج شود.
و سپس برای حاجتی مراتب دعا بخواند، ذکر بگوید یا نذر کند! دعای او حتی از سرش هم بالاتر نمی‌رود.
و گاهی دعا به اجابت می‌رسد، اما اجابت به دعا کننده نمی رسد، چرا که موانعی وجود دارد که مقدرات یا گناهان، از جمله آنها می‌باشند.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
حضرت موسی علیه السلام، به خاطر اشتیاقی داشت، گفت: سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ صَابِرًا -ان شاء الله مرا صبور خواهی یافت.(سوره کهف بخشی از آیه 69)؛ اما در عمل روشن شد که نتوانست تحمل و استقامت نماید، چرا که از حقایقی خبر نداشت.
خبر، علّت است و صبر معلول آن، لذا اگر علّت نباشد، معلول هم نخواهد بود، حال هر چقدر ان شاء الله گفته شود.
بنابراین، گاه رسیدن به حاجت، مستلزم صبر و استفامت می‌باشد که چگونگی و میزان صبر نیز بستگی به آگاهی، علم، خبر و بصیرت دارد.
4 - گاه ممکن است درخواست حاجتی، درخواست ظلم به خود یا دیگران باشد که یقیناً به اجابت نمی‌رسد! مثل پسری که عاشق دختری شده و با ذکر، دعا و نذر از خدا می خواهد که آن دختر نیز عاشق و شیفته او شود! در حالی که او نیز آدم است؛ اهداف و فکر و اندیشه دارد، تمایلات و ذوق‌هایی دارد و حق دارد کسی را با شاخصه‌های دیگری بپسندد و او نیز دعاهایی دارد که امید اجابت دارد. لذا اجابت دعای این پسر، ظلم به آن دختر است و چنین اتفاقی نمی‌افتد.
5 - در فرازهای نخستین دعای شریف کمیل، پیش از هر دعایی، از خداوند منّان مسئلت می نمایید که دسته‌ای از گناهان را بیامرزد، مانند گناهانی که پرده‌های عصمت، حفظ و نگهداری را دریده است، و یا گناهانی که سبب حبس دعاها می‌شود: اللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتِى تَحْبِسُ الدُّعَاءَ - بار الها! ببخش بر من گناهانی را که دعا را حبس می‌کند.
فرض نمایید که کسی در هیچ یک از امور زندگی، توجهی به خدا و معادش نداشته باشد - در بندگی و اطاعت امر کوشا نباشد - به نماز اول وقت یا در وقت، اهتمام نورزد - به پدر و مادرش احترام نگذارد و محبّت نورزد و نیکی ننماید - صله ارحام را قطع نماید و به تنهایی در فضای مجازی زندگی کند - برای گناهانش استغفار و توبه ننماید - به زیر دست، افتاده و یتیم رسیدگی ننماید - دروغ بگوید و غیبت بنماید - مراقب چشم و گوش خود نباشد - در موضع‌گیری‌های خود، به ویژه نسبت به ولایت و تمامی شئونش، از صراط مستقیم خارج شود.
و سپس برای حاجتی مراتب دعا بخواند، ذکر بگوید یا نذر کند! دعای او حتی از سرش هم بالاتر نمی‌رود.
و گاهی دعا به اجابت می‌رسد، اما اجابت به دعا کننده نمی رسد، چرا که موانعی وجود دارد که مقدرات یا گناهان، از جمله آنها می‌باشند.(ادامه دارد...)
۸۳۴
۳۱ تیر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.