کۆچ
کۆچ
کاتێ ڕوانـــیم... لەبەردەممــا
ئەستێــــرەی ناو خەونەکانم
پەلکە گیـــای سەر پەنجەکانم
بەدوای یەکدا...
وا: هە...ڵ...وە...رین...
کاتێ زانیم... ملم لەژێـــر هەرەسی لەشمــایە
لاشەم لەژێـــر دنیــادایە
داو... داو... داو..!
کاتێ زانیم.. هەر دوو دەستم
جێم ئەهێڵن...
هەر دوو قاچم... جوێ ئەبنەوە...
دانەکانم... بوونە مشار
نێرگەی پشــتم ئەبــــڕنەوە.
لەولامەوە... پێچکەی سەرم نەڕواو ئەڕواو...
بەسکما خل ئەبێتەوە...
لەم لاوە.... زمانی خۆم ئەمنووسێت‌و
لەم لاوە... ئەمسڕێتەوە
هەرەس... هەرەس... هەرەس
هەرەسێکە هەرەس ئەکــا بەژێــــرەوە
هەرەسێکە هەر دێت‌و دێت‌و دێت
نابڕێتەوە... نابڕێتەوە
٭ڕاکە... ڕاکە.. ڕاکە
سێبەری خۆت بگــــرەرەوە!
٭چــــاوی خۆتەو ئەب بڵێی چـــاوم نییە....
شێرکۆ بێکەس
کوچ
هنگامی که در خود باز نگریستم
با چشمان خود دیدم
ستارەهای همە خوابها و رویاهایم
و برگهای روئیده بر انگشتانم
یک یک
پرپر شدند.
هنگامی کە در خود بازنگریستم
گردنم زیر آوار تنم ماندە بود
و تنم زیر آوار جهان.
دام... دام... دام!
ناگاه دیدم
دست‌هایم ترک‌ام می‌کنند
پاهایم هر یک با راهی می‌روند
دندان‌هایم، ارەای شدەاند در کار بریدن کمرگاهم.
در آنسوی، گوی سرم بود که می‌رفت
و از شیب سینەام فرو می‌خزید.
دمی، زبانم مرا می‌نویسد
و دمی دیگر واژەها را پاک می‌کند
آوار
آوار
آوار
آواری بر آوار دیگر فرود می‌آید
آواری بی‌کرانە کە هم‌چنان فرو می‌ریزد.
شتاب کن! گریختن را بشتاب!
پیش از آنکە سایەات رفتە باشد
و تو بر جای ماندە باشی!
ئەوە وەرگێڕدراوی بەشێک لە شیعری "کۆچ"ی کاک شێرکۆ بێکەسە. ساڵی ١٩٩٨، لەسەر داوای خۆی شیعرەکەم کردە فارسی و لە نامیلکەیەکدا چاپ کرا.
ناسر حیسامی
شیرکو_بیکس
ترجمە: ناصر_حسامی
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
کاتێ ڕوانـــیم... لەبەردەممــا
ئەستێــــرەی ناو خەونەکانم
پەلکە گیـــای سەر پەنجەکانم
بەدوای یەکدا...
وا: هە...ڵ...وە...رین...
کاتێ زانیم... ملم لەژێـــر هەرەسی لەشمــایە
لاشەم لەژێـــر دنیــادایە
داو... داو... داو..!
کاتێ زانیم.. هەر دوو دەستم
جێم ئەهێڵن...
هەر دوو قاچم... جوێ ئەبنەوە...
دانەکانم... بوونە مشار
نێرگەی پشــتم ئەبــــڕنەوە.
لەولامەوە... پێچکەی سەرم نەڕواو ئەڕواو...
بەسکما خل ئەبێتەوە...
لەم لاوە.... زمانی خۆم ئەمنووسێت‌و
لەم لاوە... ئەمسڕێتەوە
هەرەس... هەرەس... هەرەس
هەرەسێکە هەرەس ئەکــا بەژێــــرەوە
هەرەسێکە هەر دێت‌و دێت‌و دێت
نابڕێتەوە... نابڕێتەوە
٭ڕاکە... ڕاکە.. ڕاکە
سێبەری خۆت بگــــرەرەوە!
٭چــــاوی خۆتەو ئەب بڵێی چـــاوم نییە....
شێرکۆ بێکەس
کوچ
هنگامی که در خود باز نگریستم
با چشمان خود دیدم
ستارەهای همە خوابها و رویاهایم
و برگهای روئیده بر انگشتانم
یک یک
پرپر شدند.
هنگامی کە در خود بازنگریستم
گردنم زیر آوار تنم ماندە بود
و تنم زیر آوار جهان.
دام... دام... دام!
ناگاه دیدم
دست‌هایم ترک‌ام می‌کنند
پاهایم هر یک با راهی می‌روند
دندان‌هایم، ارەای شدەاند در کار بریدن کمرگاهم.
در آنسوی، گوی سرم بود که می‌رفت
و از شیب سینەام فرو می‌خزید.
دمی، زبانم مرا می‌نویسد
و دمی دیگر واژەها را پاک می‌کند
آوار
آوار
آوار
آواری بر آوار دیگر فرود می‌آید
آواری بی‌کرانە کە هم‌چنان فرو می‌ریزد.
شتاب کن! گریختن را بشتاب!
پیش از آنکە سایەات رفتە باشد
و تو بر جای ماندە باشی!
ئەوە وەرگێڕدراوی بەشێک لە شیعری "کۆچ"ی کاک شێرکۆ بێکەسە. ساڵی ١٩٩٨، لەسەر داوای خۆی شیعرەکەم کردە فارسی و لە نامیلکەیەکدا چاپ کرا.
ناسر حیسامی
شیرکو_بیکس
ترجمە: ناصر_حسامی
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
#تمدن
#اصالت
۵۰۱
۰۷ خرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.