شهریور که می شود

شهـریور که می شـود
آدم دلـش می خواهد سفر کند.
دل را بزند به دریا به جنگـل.
شهریور انگار به خودش عطر پاییز را زده،
هوا کم کم رو به سردی می رود
و ابرها بارانی.
شهریور بویِ خاک و نم باران میدهد .........

کاش کمی آرام ورق می خورد آن خاطرات کودکی.
هرچه بزرگتر می شویم
" یادش بخیر ها " درونمان غوغا می کنند
و خاطرات کودکی و بویِ کتاب نو و مدرسه
که ما را یادِ گذشته می اندازد.

کاش هنوز هم همان کودکی بودیم که
ذوقِ خرید کفش نو و کیف شکلک دارو لیوان فانتزی
و دفتر هایِ قشنگ گُگلی را داشتیم.

شهریور همیشه بویِ دلتنگی میدهد ...