پر میکشم از پنجرهی خواب تو تا تو

پر میکشم از پنجره‌ی خواب تو تا تو
هر شب من و دیدار در این پنجره با تو

از خستگی روز ، همین خواب پر از راز
کافیست مرا ، ای همه خواسته‌ها تو

دیشب من و تو بسته‌ی این خاک نبودیم
من یکسره آتش ، همه ذرات هوا تو

پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم
ای هرچه صدا ، هرچه صدا ، هرچه صدا تو

آزادگی و شیفتگی مرز ندارد
حتی شده‌ای از خودت آزاد و رها تو

یا مرگ وَ یا شعبده‌بازان سیاست ؟
دیگر نه و هرگز نه ، که یا مرگ که یا تو

وقتی همه‌جا از غزل من سخنی هست
یعنی همه‌جا تو ، همه‌جا تو ، همه‌جا تو

پاسخ بده از این همه مخلوق چرا من ؟
تا شرح دهم از همه‌ی خلق چرا تو ؟

#محمدعلی_بهمنی