گاهی با برداشت های اشتباهی از بعضی احادیث مواجهه میشویم ی
گاهی با برداشت های اشتباهی از بعضی احادیث مواجهه میشویم یکی از این احادیث الدنیا سجن المومن است که برخی به اشتباه از آن برداشت می کنند که باید هرکس مومن است در این دنیا در سختی و عذاب و فقر باشد و هرکس بی دین است غرق ثروت و راحتی و لذت ... این حدیث چندین بعد دارد اما یکی از ابعاد آن که پاسخ این برداشت اشتباه را به زیبایی میدهد در حدیثی از امام حسن مجتبی علیه السلام به زیبایی توضیح داده شده است:
روزی امام حسن مجتبی علیه السلام پس از شستشو، لباسهای نو و پاکیزه ای پوشید و عطر زد. در کمال عظمت و وقار از منزل خارج شد. به طوری که سیمای جذابش هر بیننده را به خود متوجه می ساخت ، در حالیکه گروهی از یاران و غلامان آن حضرت در اطرافش بودند. از کوچه های مدینه می گذشت ، ناگاه با پیرمرد یهودی که فقر او را از پای در آورده و پوست به استخوانش چسبیده ، تابش خورشید چهره اش را سوزانده بود. مشک آبی به دوش داشت و ناتوانی اجازه راه رفتن به او نمی داد، فقر و نیازمندی شربت مرگ را در گامش گوارا نموده بود، حالش هر بیننده را دگرگون می ساخت ، حضرت را در آن جلال و جمال که دید گفت :
خواهش می کنم لحظه ای بایست و سخنم را بشنو!
امام علیه السلام ایستاد.
یهودی : یابن رسول الله ! انصاف بده !
امام : در چه چیز؟
یهودی: جدت رسول خدا می فرماید:
الدنیا سجن المؤمن و جنة الکافر. (دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است)
اکنون می بینم که دنیا برای شما که در ناز و نعمت به سر می بری ، بهشت است و برای من که در عذاب و شکنجه زندگی می کنم ، جهنم است .
و حال آن که تو مؤمن و من کافر هستم .
امام فرمود:
ای پیرمرد! اگر پرده از مقابل چشمانت برداشته شود و ببینی خداوند در بهشت چه نعمتهایی برای من و برای همه مؤمنان آفریده ، می فهمی که دنیا با این همه خوشی و آسایش برای من زندان است ، و نیز اگر ببینی خداوند چه عذاب و شکنجه هایی برای تو و برای تمام کافران مهیّا کرده ، تصدیق می کنی که دنیا با این همه فقر و پریشانی برایت بهشت وسیع است .
بحارالانوار ج 43، ص 346 به نقل از کتاب داستان های بحارالانوار
حتما شما هم در اطرافیان خود افرادی را دیده اید که انسان های مومنی هستند و بسیار هم غنی از نظر مالی هستند وهمینطور افراد مومنی که ثروتمند نیستند و برعکس افرادی که گویا به هیچ چیز اعتقاد ندارند اما بسیار وضعیت مالی خوبی دارند و همینطور افراد بی اعتقادی که وضعیت مالی بدی دارند . این مسائل از فرمولهای پیچیده ای به دست می اید که ما خیلی اطلاعات لازم را برای سردرآوردن آن در مورد دیگران نداریم .
اما معنای این حدیث از این جهت در مورد هرشخص نسبت به آخرتش تبیین شده که مومن الان در هر وضعیتی باشد نسبت به آنچه در آخرت دارد گویا که در زندان به سر می برد و کافر در اینجا هر وضعیتی داشته باشد نسبت به وضعیتی که در آخرت دارد انگار در بهشت است.
البته همانطور که اشاره شد این یک بعد از ابعاد این حدیث است که در جواب شبهه ای که در برابر امام مطرح شد پاسخ داده شد یک بعد دیگر در آن را خود پیامبر توضیح داده اند
قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - : یا أباذَر، اَلدُّنْیا سِجْنُ الْمُؤْمِن وَ جَنَّةُ الْکافِرِ، وَ ما أصْبَحَ فیها مُؤْمِنٌ إلاّ وَ هُوَ حَزینٌ، وَ کَیْفَ لایَحْزُنُ الْمُؤْمِنُ وَ قَدْ أوَعَدَهُ اللّهُ أنَّهُ وارِدٌ جَهَنَّمَ.
«بحارالأنوار، ج 74، ص 80، ح 3»
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: ای ابوذر، دنیا زندان مؤمن و بهشت کافران است، مؤمن همیشه محزون و غمگین می باشد، چرا چنین نباشد و حال آن که خداوند به او - در مقابل گناهان و خطاهایش - وعده مجازات و دخول جهنّم را داده است.
روزی امام حسن مجتبی علیه السلام پس از شستشو، لباسهای نو و پاکیزه ای پوشید و عطر زد. در کمال عظمت و وقار از منزل خارج شد. به طوری که سیمای جذابش هر بیننده را به خود متوجه می ساخت ، در حالیکه گروهی از یاران و غلامان آن حضرت در اطرافش بودند. از کوچه های مدینه می گذشت ، ناگاه با پیرمرد یهودی که فقر او را از پای در آورده و پوست به استخوانش چسبیده ، تابش خورشید چهره اش را سوزانده بود. مشک آبی به دوش داشت و ناتوانی اجازه راه رفتن به او نمی داد، فقر و نیازمندی شربت مرگ را در گامش گوارا نموده بود، حالش هر بیننده را دگرگون می ساخت ، حضرت را در آن جلال و جمال که دید گفت :
خواهش می کنم لحظه ای بایست و سخنم را بشنو!
امام علیه السلام ایستاد.
یهودی : یابن رسول الله ! انصاف بده !
امام : در چه چیز؟
یهودی: جدت رسول خدا می فرماید:
الدنیا سجن المؤمن و جنة الکافر. (دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است)
اکنون می بینم که دنیا برای شما که در ناز و نعمت به سر می بری ، بهشت است و برای من که در عذاب و شکنجه زندگی می کنم ، جهنم است .
و حال آن که تو مؤمن و من کافر هستم .
امام فرمود:
ای پیرمرد! اگر پرده از مقابل چشمانت برداشته شود و ببینی خداوند در بهشت چه نعمتهایی برای من و برای همه مؤمنان آفریده ، می فهمی که دنیا با این همه خوشی و آسایش برای من زندان است ، و نیز اگر ببینی خداوند چه عذاب و شکنجه هایی برای تو و برای تمام کافران مهیّا کرده ، تصدیق می کنی که دنیا با این همه فقر و پریشانی برایت بهشت وسیع است .
بحارالانوار ج 43، ص 346 به نقل از کتاب داستان های بحارالانوار
حتما شما هم در اطرافیان خود افرادی را دیده اید که انسان های مومنی هستند و بسیار هم غنی از نظر مالی هستند وهمینطور افراد مومنی که ثروتمند نیستند و برعکس افرادی که گویا به هیچ چیز اعتقاد ندارند اما بسیار وضعیت مالی خوبی دارند و همینطور افراد بی اعتقادی که وضعیت مالی بدی دارند . این مسائل از فرمولهای پیچیده ای به دست می اید که ما خیلی اطلاعات لازم را برای سردرآوردن آن در مورد دیگران نداریم .
اما معنای این حدیث از این جهت در مورد هرشخص نسبت به آخرتش تبیین شده که مومن الان در هر وضعیتی باشد نسبت به آنچه در آخرت دارد گویا که در زندان به سر می برد و کافر در اینجا هر وضعیتی داشته باشد نسبت به وضعیتی که در آخرت دارد انگار در بهشت است.
البته همانطور که اشاره شد این یک بعد از ابعاد این حدیث است که در جواب شبهه ای که در برابر امام مطرح شد پاسخ داده شد یک بعد دیگر در آن را خود پیامبر توضیح داده اند
قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - : یا أباذَر، اَلدُّنْیا سِجْنُ الْمُؤْمِن وَ جَنَّةُ الْکافِرِ، وَ ما أصْبَحَ فیها مُؤْمِنٌ إلاّ وَ هُوَ حَزینٌ، وَ کَیْفَ لایَحْزُنُ الْمُؤْمِنُ وَ قَدْ أوَعَدَهُ اللّهُ أنَّهُ وارِدٌ جَهَنَّمَ.
«بحارالأنوار، ج 74، ص 80، ح 3»
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: ای ابوذر، دنیا زندان مؤمن و بهشت کافران است، مؤمن همیشه محزون و غمگین می باشد، چرا چنین نباشد و حال آن که خداوند به او - در مقابل گناهان و خطاهایش - وعده مجازات و دخول جهنّم را داده است.
۲.۱k
۱۰ تیر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.